ลิขิตชีวิตด้วยกรรม : หน้า 25/84

ให้ฟ้าบันดาลหรือสวรรค์ลิขิตไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ชีวิตต้องลิขิตด้วยกรรมคือการกระทำของเราเอง กรรมดีหรือการกระทำที่เป็นกุศลนั่นแหละคือบุญ บุญเท่านั้นจะบันดาลความสุขและความสำเร็จให้ กับเราได้ เมื่อบุญใหญ่จากการสถาปนาเสาแก้ว บุญพิเศษจากการมีส่วนร่วมสถาปนามหารัตน วิหารคดแห่งนี้ จะส่งผลให้เราหมดสิทธิ์จน เป็น คนจนยาก เราจะหลีกไม่พ้นจากความรวยอีกต่อไป กลายเป็นผู้พรั่งพร้อมไปด้วยที่สุดแห่งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ และคุณสมบัติ กระทั่งสมบัติ อจินไตยหรือสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง ก็จะไม่ ยากเกินกว่าจะได้ครอบครอง พันปีเพื่อรองรับมหารัตนวิหารคดกำลังรอเราอยู่ ข้างหน้า ขอให้เติมพลังแห่งศรัทธา และเชื่อมั่นว่า สันติภาพโลกเป็นจริงได้ ถ้าเราพร้อมใจกันสู้ พร้อมใจกันสร้างพุทธสถานสำหรับชาวโลก ให้เขา ได้มาปฏิบัติธรรมและเข้าถึงธรรมกันที่นี่ อย่าง รวดเร็วที่สุด ก่อนที่กระแสกิเลสร้ายจะฉุดรั้งพวก เขาไปสู่อบาย ดังนั้นเราต้องเป็นเจ้าของบุญพิเศษ สุดนี้ให้ได้ เพราะบุญนี้จะทำให้เราถึงพร้อมด้วย ที่สุดของความพิเศษทั้งมวล ยามที่กระแสบุญส่งผล อะไรๆ ก็ห้ามก็กันไม่อยู่ เหมือนดวงอาทิตย์เมื่อ ในประวัติศาสตร์ของโลกและจักรวาล ที่จะทำให้ ลมหายใจ มีโอกาสที่จะได้สั่งสมมหาทานบารมี ผู้ร่วมสร้างมหารัตนวิหารคดจะเป็นบุคคล ทั้งมนุษย์และเทวาได้อนุโมทนาสาธุการ เพราะทุก คนคือผู้สร้างสันติภาพอันไพบูลย์ให้บังเกิดขึ้นแก่โลก ดังนั้นจะสร้างมหาทานบารมีกันทั้งที ก็ต้องทุ่มเท โผล่พ้นขอบฟ้า พลันขจัดความมืดให้หมดไปได้ ส่องความสว่างให้แก่สรรพชีวิต ในขณะที่เรายังมี ได้โอกาสที่จะรื้อผังจน และตั้งผังรวยถาวร ก็ควร ทุ่มเทกันให้เต็มที่ ก่อนที่จะหมดโอกาส ดังพุทธ สิ่งใดออกไปได้ สิ่งนั้นย่อมเป็นประโยชน์แก่เขา ส่วนสิ่งใดที่ขนออกไปไม่ได้ ย่อมถูกไฟไหม้ ฉันใด โลกคือหมู่สัตว์ อันชราและมรณะเผาแล้ว ก็ฉันนั้น พจน์ที่ว่า กันชนิดแผ่นพื้นพสุธาต้องสะเทือนเลื่อนลั่น “เมื่อเรือนถูกไฟไหม้ เจ้าของเรือนขนเอา เหมือนพระบรมโพธิสัตว์ที่ท่านสร้างมหาทานบารมี จนสะเทือนไปทั่วทั้งภพ แม้ชาวสวรรค์ พรหม อรูปพรหมทั้งหลายเขาก็มาอนุโมทนา เราทุกคน คือบุคคลสำคัญที่ทำให้โลกและจักรวาลสว่างไสว ไปด้วยรัศมีธรรม บุญใหญ่ครั้งนี้จะหลั่งไหลเป็นท่อ ธารแห่งบุญจากอายตนนิพพานมาสู่ศูนย์กลางกาย ของเรา แล้วติดซ้อนกันเข้าไปหมดทุกกาย เป็นชั้นๆ เข้าไป และจะติดตัวติดใจไปทุกภพทุกชาติ จน กระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม ชีวิต...ลิขิตได้.. ยอดนักสร้างบารมีทั้งหลาย....เส้นทางไกลใน สังสารวัฏเพื่อมุ่งสู่ที่สุดแห่งธรรมนั้น จะรอโชคชะตา ควรนำโภคทรัพย์สมบัติออกด้วยการให้ทาน เพราะทานวัตถุที่บุคคลให้แล้ว ได้ชื่อว่านำออกดีแล้ว ย่อมมีสุขเป็นผล ส่วนที่ยังมิได้ให้ โจรยังปล้นไปได้ ไฟยังไหม้ได้ หรือสูญหายได้ บุคคลจำต้องละ ร่างกายพร้อมด้วยเครื่องอาศัย ผู้มีปัญญารู้ชัดดังนี้ แล้ว ควรใช้สอยและให้ทาน... เพราะบุญเท่านั้น เป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์ในปรโลก” ป ๒๓