สวดมนต์ฉบับธรรมทายาท : หน้า 14/41

๒๔ สวดมนต์ฉบับธรรมทายาท ท่าวัตรเย็น ๒๕ ๑๑. อะภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐะ (กล่าวน่า-หันทะ มะยัง อะภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส.) ชะราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะ โต, เรามีความแก่เป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้, พยาธิธัมโมมหิ พยาธิง อะนะตีโต เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความเจ็บไปได้, มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต เรามีความตายเป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความตายไปได้, สัพเพ ปิเยหิ นานาภาโว วินาภาโว, เราจักต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจด้วยกันหมดทั้งสิ้น, ยัง กัมมัง กะริสสันติ, ใครทํากรรมใดไว้, กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา, ดีหรือชั่วก็ตาม, ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ, ตนจักต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น (จบทําวัตรเย็น) ทำวัตรเย็นเสร็จแล้ว ให้ทุกคนสำรวมใจนั่งคุกเข่าประนมมือขึ้น พร้อมกัน เพื่อสวดมนต์ระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย ครั้นประธาน กล่าวนำา ทุกคนก็ว่าตามโดยพร้อมเพรียงกัน อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา, พุทธัง ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ (กราบครั้งที่หนึ่ง กล่าวว่า) พุทโธ เม นาโถ, พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งของเรา, สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม, ธัมมัง นะมัสสามิ. (กราบครั้งที่สอง กล่าวว่า) ธัมโม เม นาโถ, พระธรรมเป็นที่พึ่งของเรา, สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, สังฆัง นะมามิ (กราบครั้งที่สาม กล่าวว่า) สังโฆ เม นาโถ, พระสงฆ์เป็นที่พึ่งของเรา การกล่าวเช่นนี้ เป็นการแสดงความเคารพอย่างแน่นแฟ้น และ เป็นการทำจิตใจให้เลื่อมใสมั่นคงในพระรัตนตรัยยิ่ง ๆ ขึ้น อันจะเป็น บาทเบื้องต้นที่จะส่งผลให้เราเข้าถึงพระรัตนตรัยภายในได้โดยง่าย ธัมโมมหิ อ่านว่า ท่า - โมม - หิ