พระ. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 41 / 1823

ธรรมะเพื่อประช ชัยชนะครั้งที่ ๗ (ตอนที่ ๒ ชนะ นันโทปนันทนาคราช) ១៩១ ของพระบรมศาสดาจะขนาดไหน เป็นอานุภาพที่ไม่มีประมาณ เพราะในโลกนี้พร้อมทั้งเทวโลก จะหาบุคคลผู้มีอานุภาพเสมอ เหมือนพระองค์ไม่มีอีกแล้ว ใ

บทนี้กล่าวถึงชัยชนะของพระบรมศาสดาที่มีต่อพญานาคราช และความสำคัญของการน้อมนอบพระพุทธคุณ พร้อมแนะนำให้พวกเราเจริญสมาธิภาวนา นึกถึงพระรัตนตรัย เพื่อเข้าถึงพุทธะภายใน.

ธรรมะเพื่อประช ชัยชนะครั้งที่ 4 (ตอนที่ ๑ ช น ะ พ ก พรหม) ១៩៥ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงมีชัยต่อพกพรหม ผู้มีความยึดมั่นว่าตนเป็น ผู้มีอายุยืนที่สุด สถานที่ของพรหมนี้เที่ยงแท้ที่สุด แต่หารู้ไม่ว่า ยังถูกพญา

ในเรื่องนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงเล่าเกี่ยวกับการมีชัยชนะต่อพกพรหมที่มีความยึดมั่นในพรหมโลกว่าหมายถึงที่แห่งความเที่ยงแท้ ไม่มีการเกิดหรือสิ้นชีพ พระองค์ทรงเห็นความมืดที่เกิดจากอวิชชาที่ครอบงำพกพรห

ธรรมะเพื่อประช ชัยชนะครั้งที่ 4 (ตอนที่ ๒ ช น ะ พ ก พรหม) ២០៩ กว่านั้นยังมีอยู่ ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย ตรัสว่า พระ นิพพานเป็นเยี่ยม พระพุทธองค์ทรงเป็นครูของทั้งมวลมนุษย์ และเทวดาทั้งหลาย กระท

ข้อความนี้เน้นความสำคัญของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เป็นครูของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย รวมถึงการไม่ควรเสียเวลาไปหาครูอื่นที่นอกเหนือจากพระรัตนตรัย การติดตามรอยบาทพระบรมศาสดาจะนำไปสู่จุดหมายปลายทางที่คาดหวัง

ธรรมะเพื่อประช พระปิยทัสสีพุทธเจ้า (๑) ๒๔๕ พระ นึกว่าเราเป็นพระ พระเป็นเรา ถ้าทำเช่นนี้เป็นประจำ สมาเสมอ จนเกิดความคุ้นเคยเป็นอัตโนมัติ ไม่ช้าเราจะได้เข้าถึง พระธรรมกายอย่างแน่นอน

ธรรมะเพื่อประช พระปิยทัสสีพุทธเจ้า (๒) ๒๕๑ เหนือยุคนธรบรรพต เทวดาที่เป็นบริวารรับใช้ของท้าวสุทัสสนะ ได้บูชาพระทศพลด้วยดอกไม้ของหอม และเครื่องลูบไล้ชนิด ต่างๆ จากนั้นพากันยืนแวดล้อมแสดงความเคารพนอบน้อม

ในบทนี้เล่าถึงเหตุการณ์ที่ท้าวสุทัสสนะซึ่งมีบริวารเป็นเทวดาได้เข้ามาแสดงความเคารพต่อพระปิยทัสสี แต่เมื่อเห็นแสงแห่งรัศมีของพระองค์กลับเกิดความไม่พอใจและพยายามทำร้ายด้วยอำนาจต่างๆ เช่น ไฟและน้ำ ทว่าไม่

ธรรมะเพื่อประชา วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๑) ๓๖๖ ของเรา ในครั้งที่พระองค์ยังทรงบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ ท่านเป็นปุโรหิตผู้ทรงธรรมของพระราชา เป็นผู้มีปัญญามาก ฉลาดในการกล่าวธรรม และแก้ไขปัญหาธรรม

ในยุคที่พระโพธิสัตว์ยังทรงบำเพ็ญบารมี ท่านเป็นปุโรหิตผู้ทรงธรรม มีปัญญาในการกล่าวธรรมและแก้ไขปัญหาธรรม ที่ท่านได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีเกียรติในชมพูทวีป พญานาคราชสนทนาธรรมกับท่านและเกิดความเลื่อมใส

ธรร ประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๒) ๓๗๖ ทั้งหมด เห็นการโคจรของดวงดาวนักษัตร พระจันทร์ พระอาทิตย์ที่เวียนรอบเขาสิเนรุ เห็นตั้งแต่เชิงเขาไปถึงยอดเขา พระสุเมรุ เห็นไปถึงท้าวมหาราชทั้ง ๔ ประดุจเชื่อม

ในบทนี้กล่าวถึงการเห็นโคจรของดาวและดาวฤกษ์ในสวรรค์ ผ่านมุมมองของพระราชา ธนัญชัยและการท้าพนันที่เกิดขึ้นกับปุณณกยักษ์ในเกมสกา โดยพระราชาและยักษ์ได้ตกลงพนันกันอย่างเข้มข้น ถูกตั้งอยู่ในสวนแห่งสวรรค์ที่เ

Bะเพิ่งประชl วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๓) ៣៨៤ พระโพธิสัตว์ดำริว่า ถ้าเราจะบอกเขาว่า เป็นญาติของ พระราชา เป็นคนสูงกว่าพระราชา หรือไม่ได้เป็นอะไรกับพระ ราชาก็ได้ ขึ้นอยู่กับเหตุผลที่เราจะนำมาสนับสนุ

พระโพธิสัตว์กล่าวถึงสัจธรรมและการเป็นทาสในโลก โดยเน้นความสำคัญของการพูดคำจริงและสถานภาพของทาสในสังคม เหตุผลในการเป็นทาสถูกยกขึ้นมาพูดคุยกันอย่างชัดเจน เพื่อแสดงถึงความยุติธรรมที่ควรมีในสังคม โดยพระราช

Boประช บริจาคดวงตาเป็นทาน (อุปบารมี) ๕๑๔ พระราชทานพระเนตรข้างหนึ่งแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด” พระ ราชาสดับถ้อยคำเช่นนั้น เกิดความปีติปราโมทย์ยิ่งนัก ถึงกับ เปล่งอุทานว่า “เป็นลาภใหญ่ของเราหนอ ความปรารถนาขอ

เรื่องราวนี้เล่าถึงพระราชาที่มีความปรารถนาที่จะบริจาคดวงตาให้กับพราหมณ์ตาบอด โดยพระราชาเชื่อว่าการให้สิ่งที่มีค่านั้นมีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าความรักต่อตนเอง แม้จะมีผู้ห้ามปราม แต่พระราชาก็ยืนยันในการทำ

พ ร ะ ร า ย ก า ว น า ร ส ท 3 ( ห ล ว ง พ่ อ ะ ม ม ม โ ย ) 27 แสดงธรรมให้อุบาสกฟัง แต่อุบาสกเหล่านั้นฟังแล้วก็ยังไม่พอใจ จึงเดินเข้า ไปหาพระอานนท์ แล้วบอกว่า “พระสารีบุตรแสดงธรรมมากเกินไป” พระ อานนท์จ

ในเรื่องนี้ พระบรมศาสดาได้ตรัสถึงความเป็นจริงเกี่ยวกับการนินทาและสรรเสริญว่าเป็นของเก่าแก่ และทุกคนย่อมมีผู้ติและผู้ชื่นชม ไม่ว่าเราจะทำดีเพียงใด รวมถึงพระราชาและมัชฌิมา ทำให้รู้ว่าคำชมและคำตำหนิไม่คว

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 97 ไม่ว่าจะถามเรื่องอะไร พระสารีบุตรตอบได้หมด ถามถึง พันคําถามก็ตอบได้หมด จนนางหมดคำถามที่จะถาม พระ สารีบุตรถามว่า “ปัญหาของท่านหมดแล้วหรือ ป

พระสารีบุตรตอบปัญหาทุกข้อของนางกุณฑลเกสี ผู้ที่มีปัญญาเป็นเลิศ หลังจากนั้นนางขอบวชและเรียนพุทธมนต์ ซึ่งนำไปสู่การบรรลุอรหัตในเวลาอันสั้น ดังนั้นจึงแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการบวชในพระพุทธศาสนาในการศึ

ร ว ม พระ ธ ร ร ม เ ท ศ น า ๓ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺ ม ชโย) 2

รวมพระธรรมเทศนา ๓ - พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธ ม ม ซ โ ย) 29 จิตของตนให้เป็นไปในอำนาจ แล้วบำเพ็ญสมณธรรมเล่า” สามเณรเดินต่อไป เห็นช่างศรกำลังเอาลูกศรลนไฟ เล็งด้วยหางตา แล้วดัดให้ตรง จึงเรียนถามพระ

ในเนื้อหานี้สามเณรได้เห็นการทำงานของช่างศรและช่างไม้ ซึ่งทำให้เขาคิดวิเคราะห์ถึงการควบคุมจิตใจของตนเอง และทำให้เข้าใจว่าคนที่มีจิตนั้นสามารถบำเพ็ญสมณธรรมได้เช่นกัน สุดท้ายเขากลับวัดพร้อมกับความตั้งใจใ

รวมพระธรรมเทศนา ด - พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธ ม ม ชโย) 40 หรือบุคคลเหล่านั้น เราก็นำใจของเรากลับเข้ามาหยุดนิ่งอยู่ภายใน ให้ใจอยู่ กับเนื้อกับตัว ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก เราไม่มีเวลามากพอที่จะเสียเ

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการหยุดนิ่งในจิตใจ และการที่เราไม่ควรเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระ การรู้เท่าทันจิตใจของตนเอง และการปล่อยวาง สิ่งเหล่านี้จะทำให้ใจเราโปร่งเบาและเข้าถึงธรรมได้ง่ายขึ้น นอกจากน

29 รวมพระธรรมเทศนา ๔ ท่ามกลางพุทธบริษัท หญิงนั้นได้อุ้มบุตรเข้าไปหาพระ พุทธองค์ วางบุตรลงแทบพระบาท กราบทูลว่า “ข้าพระองค์ขอถวายบุตรนี้แด่พระองค์ ขอ พระองค์ได้โปรดประทานชีวิต ให้แก่บุตรของข้า พระองค์ด้

ในบทนี้เสนอเรื่องราวของหญิงผู้ถวายบุตรแด่พระพุทธองค์และนางยักษิณีที่ไม่สามารถเข้าไปในวัดได้ พระพุทธองค์ตรัสสอนให้เลิกจองเวรกัน เช่นเดียวกับการที่งูและพังพอนต่อสู้กันตลอดเวลา การผูกโกรธและอาฆาตทำให้เรา

65 รวมพระธรรมเทศนา ๔ ที่โปรดปรานของพระเจ้าพรหมทัตแห่งกรุงพาราณสี ได้ เป็นม้ามงคลคู่บารมีของพระเจ้าแผ่นดิน พระราชาทรง ตั้งเราให้อยู่ในฐานะสหายของพระองค์ ในครั้งนั้น พระราชาได้ให้ข้าวสาลีที่เก็บไว้ อย่า

เนื้อหาพูดถึงพระเจ้าพรหมทัตผู้ปกครองกรุงพาราณสี มีความหรูหราและบารมีมาก พระราชาประสบปัญหาเกี่ยวกับการรุกรานจากเจ้าเมืองทั้งเจ็ด และได้เรียกอำมาตย์มาเพื่อหาทางออกในการศึกครั้งนี้ นำไปสู่การหารือเกี่ยวก

ธรรมะเพื่อประช ครุกรรม (๒) ๒๓ หยาบช้า ประกอบด้วยความหลงผิด คิดปลงพระชนม์พระสัมมา สัมพุทธเจ้า ได้ลงมือทำร้ายพระองค์ท่านจนกระทั่งห้อพระโลหิต เหมือนอย่างที่พระเทวทัตกลิ้งก้อนหินใส่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำใ

เนื้อหากล่าวถึงการกระทำที่ถือเป็นอนันตริยกรรมและอันตรายต่อชีวิตในสัมปรายภพ การทำสังฆเภทที่ทำให้พระสงฆ์แตกแยก สงฆ์ควรยึดหลักความสามัคคีและพระธรรมวินัยเพราะเป็นสิ่งที่ช่วยสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้กับพร

ธรรll เส้นทาง จอมปราชญ์ (๒) ๔๕๔ ครั้งแรกที่ได้รับรู้ มหาเสนเทพบุตรปฏิเสธถึง ๓ ครั้ง เนื่องจากยังไม่รู้ถึงหน้าที่ของตัวเอง เมื่อมิอาจจะเลี่ยงได้จึง กล่าวขึ้นว่า หากลงไปเกิดแล้วขอให้มีปัญญาสามารถแก้ปัญห

เนื้อหาเกี่ยวกับการที่มหาเสนเทพบุตรปฏิเสธอย่างแรกๆ ก่อนที่จะเข้าใจหน้าที่ของตนในการลงมาเกิดเพื่อที่จะมีปัญญาในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ รวมถึงการเข้าร่วมประชุมสงฆ์เพื่อดูแลพระศาสนา และบทสนทนาระหว่างพระอรหัน

เส้นทางจอมปราชญ์ (๔) ๔๗๖ ผู้ประเสริฐ พระองค์เจรจาไปเถิด อาตมภาพปรารถนาจะฟัง” พระยามิลินท์จึงมีดำรัสว่า “ข้าพเจ้าเจรจาแล้ว พระคุณเจ้าฟัง เอาเถิด” พระนาคเสนก็ตอบว่า “อาตมภาพก็ฟังแล้ว” พระ ราชาตรัสถามว่า

ในการสนทนา พระยามิลินท์และพระนาคเสนได้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการฟังธรรมและการแสวงหาความรู้จากผู้มีปัญญา การมีคำถามแสดงถึงความปรารถนาเรียนรู้ ซึ่งจะช่วยให้มีปัญญาสว่างไสว และสามารถเป็นยอดกัลยาณมิตรไ

ธรรมะเพื่อประชาช เส้นทางจอมปราชญ์ (๕) ๔๘๓ ขึ้นว่า “พระองค์เป็นกษัตริย์สุขุมาลชาติ อุตส่าห์เสด็จมาสู่ บุญสถานบริเวณนี้ในเวลาเที่ยงวัน คงได้รับความลำบากพระ วรกายมากพอสมควร พระองค์เสด็จด้วยพระบาทเปล่าหรื

ในบทสนทนานี้ พระยามิลินท์กล่าวถึงการเสด็จมาทางรถและพระนาคเสนตั้งคำถามถึงความหมายของคำว่า 'รถ' โดยได้มีการถามไปถึงองค์ประกอบต่าง ๆ ของรถ เช่น ล้อ เพลาฯลฯ ทำให้พระยามิลินท์ต้องชี้แจงถึงคำว่า 'รถ' ว่าเป็