ความสำคัญของสัจธรรมและความเป็นทาสในสังคม : หน้า 385/576

Bะเพิ่งประชl วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๓) ៣៨៤ พระโพธิสัตว์ดำริว่า ถ้าเราจะบอกเขาว่า เป็นญาติของ พระราชา เป็นคนสูงกว่าพระราชา หรือไม่ได้เป็นอะไรกับพระ ราชาก็ได้ ขึ้นอยู่กับเหตุผลที่เราจะนำมาสนับสนุนชี้แจง เพื่อ ยืนยันในสิ่งที่กล่าวไป แต่ขึ้นชื่อว่าสัจธรรมในโลกนี้ จะเสมอด้วย คำจริงย่อมไม่มี เราควรจะพูดคำจริงเท่านั้น ท่านได้ประกาศให้ มหาชนในมหาสมาคมรับรู้ว่า “ในหมู่นรชน ทาสมี ๔ จำพวก คือ ทาสในเรือนเบี้ย ทาสสินไถ่ ทาสที่ยอมตัวเป็นข้าเฝ้า และทาสเชลย ข้าพเจ้าเป็น ทาสโดยกำาเนิด คือเป็นทาสที่เกิดในเรือนเบี้ย ความเจริญหรือ ความเสื่อมจะมีแก่พระราชาหรือไม่ แม้ข้าพเจ้าจะไปอยู่ ณ สถานที่ใด ก็ยังคงชื่อว่าเป็นทาสของสมมติเทพนั่นเอง ดูก่อน มาณพผู้มาเยือน เมื่อพระราชาจะพระราชทานข้าพเจ้าให้เป็นค่า พนันแก่ท่าน ก็พึงพระราชทานโดยชอบธรรม เพราะข้าพเจ้า เป็นผู้รับใช้ของพระราชา” ปุณณกยักษ์ได้ยินดังนั้นยินดีร่าเริงปรบมือชอบใจกล่าวว่า “วันนี้ ชัยชนะได้มีแก่ข้าพระองค์เป็นครั้งที่ ๒ เพราะว่า วิธูรบัณฑิตผู้เป็นปราชญ์ได้ตอบปัญหาถูกใจข้าพเจ้ายิ่งนัก” พระ ราชาทรงสดับดังนั้น ยิ่งโทมนัสเพราะจะต้องเสียพระโพธิสัตว์ไป ทรงโทมนัสและน้อยพระทัยว่า พระโพธิสัตว์เหมือนไม่อยากอยู่