ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๑)
๓๖๖
ของเรา ในครั้งที่พระองค์ยังทรงบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์
ท่านเป็นปุโรหิตผู้ทรงธรรมของพระราชา เป็นผู้มีปัญญามาก
ฉลาดในการกล่าวธรรม และแก้ไขปัญหาธรรมอันลึกซึ้ง จน
เกียรติศัพท์เป็นที่เลื่องลือไปทั่วทั้งชมพูทวีป แม้พญานาคราชยัง
อยากจะสนทนาธรรมด้วย วันหนึ่งจึงได้หาโอกาสมาสนทนา
ธรรมกับท่าน พญานาคบังเกิดความเลื่อมใส เกิดมหาปีติ ได้
มอบเครื่องประดับ คือแก้วมณี เพื่อบูชาธรรมพระโพธิสัตว์ แต่
ครั้นกลับถึงนาคพิภพ วิมลาเทวีอัครมเหสีไม่เห็นแก้วมณี ก็
ทวงถามว่าหายไปไหน
*พญานาคราชตอบว่า “ดูก่อนน้องนางผู้เจริญ เราได้
สดับธรรมกถาของท่านปุโรหิตผู้ทรงธรรม เกิดจิตเลื่อมใส จึง
บูชาธรรมท่านด้วยแก้วมณี ท่านปุโรหิตเป็นบุคคลผู้ควรบูชา
แม้แต่ท้าวสักกเทวราชก็ยังบูชาธรรมท่านด้วย” พญานาคราช
พรรณนาคุณของพระโพธิสัตว์ว่า “ท่านกล่าวธรรมกถาได้
ไพเราะราวกับกาลเป็นที่อุบัติขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระ
ราชาทั้งหมดในชมพูทวีปต่างพอใจในการฟังธรรมจากท่าน ถึง
ขนาดฟังแล้วไม่อยากเสด็จกลับแว่นแคว้นของตน เพราะเสียง
*มก. วิธูรชาดก เล่ม ๖๔ หน้า ๓๖๖