ข้อความต้นฉบับในหน้า
ทั่วไปจะกลืนน้ำลายยาก ทำให้เสลดติดคอจึงต้องดูดเอาน้ำส่วน
เกินออก หายใจหอบ เหนื่อย ทุรนทุราย ร่างกายผ่ายผอม ดูแล้ว
น่าเศร้าใจ
เนื่องจากลูกๆ ไม่อยากให้พ่ออยู่ในสภาพอย่างนั้น ลูกสาว
คนที่เป็นพยาบาลจึงพาพ่อมาดูแลที่บ้าน ลูกๆทุกคนสลับเปลี่ยน
ดูแลพ่ออย่างดี ร่างกายพ่อไม่ผอมทรุดโทรม แต่ต้องบังคับให้กิน
อาหารเพราะไม่อยากกิน หัวใจแข็งแรง จึงไม่ต้องใส่สายดูดเสมหะ
ลูกๆรู้ว่าพ่อทรมานมากเพราะเม็ดเหงื่อขนาดใหญ่พรั่งพรูเต็มใบ
หน้า แต่อดทนไม่เคยแสดงออกให้เห็นว่าเจ็บปวด พ่อเป็นคนป่วย
ที่อารมณ์ดีแต่พูดไม่ได้ 2 สัปดาห์สุดท้าย แม่ปั้นข้าวจี่ ซึ่งเป็นข้าว
เหนียวย่างไฟใส่เกลือนิดหน่อย
ป้อนให้ พ่อกัดมือแม่หัวเราะ
เพราะไม่เคยป้อนข้าวกันมาก่อน
หลังจากนั้นอีก 2-3 วัน พ่อจาก
ไปอย่างสงบในพ.ศ. 2532 อายุ
71 ปี ลูกๆเห็นพ่อหายใจ 3 เฮือกใหญ่ได้อย่างชัดเจน
ญาติๆมาเต็มบ้าน ทำท่าจะร้องไห้ แต่ลูกห้ามไว้ว่า คุณพ่อ
ไปดีแล้ว หายเจ็บ หายปวด หายทรมานอย่าร้องไห้เดี๋ยวคุณพ่อ
จะกังวล ทุกคนจึงเบิกบานดี
52
case study