การเข้าวัดและการทำบุญในชีวิตประจำวัน : หน้า 55/97

เข้าวัด ตั้งใจทําบุญกับเนื้อนาบุญทุกวันด้วยความศรัทธาในพระ พุทธศาสนาอย่างแรงกล้า ตื่นเช้า แม่คำจะห่มผ้าเบี่ยงเป็นสะไบเฉียงผ้าไหมแพรวา ลายขิดทับเสื้อไหมหรือผ้าฝ้ายกับผ้านุ่งลายมัดหมี่ที่ทอเองด้วยมือ เตรียมข้าวเหนียวร้อนๆ ไปนั่งรอพระมาบิณฑบาตวันละ 3-4 รูป บางปี 5-6 รูปที่สี่แยกในหมู่บ้าน แล้วตามไปส่งปิ่นโตที่วัดเพื่อไม่ ให้ข้าวปนกับกับข้าว มีปลาย่าง หรือห่อหมก ทุกอย่างทำเองหมด เพราะสมัยนั้นไม่มีตลาดร้านค้า ขนมเป็นขนมปี๊บที่แบ่งใส่ถุงเล็กๆ หิ้วผลไม้คัดจากสวนถวายเป็นลูกที่วัดมี ขนุนและมะม่วง เป็นต้น แม่คำไปวัดทุกเช้า ถวายจังหัน เป็นต้นเสียงของกลุ่มแม่ขาวใน หมู่บ้าน มี 20-30 คน ทั้งนำสวด มนต์ อาราธนาศีลสรภัญญะ ไหว้พระพร้อมเพรียงกัน ทุกวันพระ8 ค่ำและ วันพระ 15 ค่ำ ลูกๆรู้สึกประหลาดใจที่แม่คำเปลี่ยนแปลงไป เริ่มตั้งแต่แม่ เข้าวัด รักษาศีลบริสุทธิ์อย่างเคร่งครัด เพราะโดยทั่วไป ชาวบ้าน รักษาศีลไม่ค่อยได้ แล้วแม่คำยังใส่ชุดขาวเข้าวัด ถวายจังหันทุก เช้า ตักบาตรทุกวันไม่เคยขาดเลยติดต่อกันหลายสิบปีเพราะ แม่คำเห็นว่า การตักบาตร เป็นสิ่งสำคัญเหมือนเราต้องกินข้าว 54 case study