เรื่องราวแห่งการสูญเสียและการทำบุญ : หน้า 69/97

ที่เสี่ยตายแล้ว ลูกชายคนเล็กของเยี่ยมีอาชีพเป็นหมอ ได้กลิ่น เหม็น และได้ยินเสียงจี๊ดๆแหลมๆคล้ายแมลง ได้ยินชัดเหมือนอยู่ ใกล้ตัว พอลืมตาดู เดินไปหาเสียง เสียงก็ถอยห่างไป เสียงนี้จะ ตามมาด้วยเสียงหมาหอนทุกวัน ต่อเนื่องกันเป็นปี เมื่อไม่มีเตี่ยแล้ว ลูกสาวและลูกชายคนเล็กจึงพาแม่เข้า วัดทำบุญ ถวายสังฆทาน แต่แม่นั่งสมาธิไม่ได้ เพราะหูไม่ได้ยิน ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งได้ยินแต่ไม่ชัดเจน ลูก ต้องพูดดังๆหลายครั้ง แม่มีความจำเสื่อมเป็น เวลา 1 เดือน ก่อนเสียชีวิต แม่ป่วยเป็นโรคปอดบวม ไม่รู้สึกตัวไป 2 วัน ตลอดเวลาที่ป่วย แม่จะ เห็นภาพผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว ทั้งภาพปลาและแมลงต่างๆ คนที่เฝ้า ไม่เห็น ลูกชายคนเล็กนิมนต์พระให้มารับปัจจัยของแม่ที่บ้านเพื่อ สร้างอาคารภาวนา 60 ปีที่บ้าน หลังจากนั้น แม่มีอาการดีขึ้น อย่างรวดเร็ว เดินได้ กินข้าวได้แต่น้อยลง และไม่เห็นภาพคนตาย หรือภาพแมลงต่างๆอีกต่อไป วันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2546 เป็นวันสุดท้ายที่แม่ได้ทำ บุญที่วัด แม่ตื่นเช้าตามปกติ หิวข้าวและกินข้าวได้มากกว่าทุกวัน แล้วบอกว่าง่วงนอน ลูกสาวจึงให้แม่นอนเล่นสักพักใหญ่ พอ เอะใจไปดูพบว่าแม่เสียชีวิตแล้วด้วยอาการอันสงบ อายุ 76 ปี 68 case study