การสังเกตและการปรับปรุงในชีวิต : หน้า 76/97

สลดสังเวชในชีวิตในวัฏฏสงสาร อย่าเทศน์เอาแต่มันๆเฮ้วๆ อย่าง นั้น เจ้าตัวรู้สึกโกรธ หาว่าพระเถระอิจฉาที่มีคนมาชื่นชอบตน เมื่อพระเถระเตือนบ่อยๆเข้า หมอทนไม่ไหว เถียงกลับไป บ้าง พระเถระจึงห้ามไปเทศน์ที่ไหนอีกและห้ามรับกิจนิมนต์ เจ้า ตัวโกรธแล้วลาสิกขาไปมีครอบครัว ต่อมาหมอเรียนรู้โลกมากขึ้น ว่าชีวิตในโลก สุขน้อย ทุกข์มาก จึงกลับมาใหม่แล้วพยายาม ปรับปรุงตัวเอง แต่ก็ยังแก้ไม่หายอยู่ดี เพียงแต่ดีขึ้นบ้างเท่านั้น ชาตินี้หมอจะต้องหักดิบ ทำตัวให้เหมือนผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้า ใครจะ เหยียบจะย่ำอย่างไรก็ช่าง เรามีหน้าที่ทำเท้าของเขาให้สะอาด แล้วจะเป็นกุศลของเราเอง หรือเหมือนโคเขาขาดที่ไม่มีฤทธิ์อะไร โคมีฤทธิ์ที่เขา แล้วเหมือนคนไม่มีฤทธิ์ จะได้ไม่มีมานะทิฐิ คล้าย กับโอวาทของพระสารีบุตร ก็จะเป็นประโยชน์ต่อตนเองที่จะทำให้ เข้าถึงพระธรรมกายได้ง่าย เพราะที่เข้าถึงช้าเพราะติดมานะทิฐิ ดื้อ ถ้ายังไม่อยากเข้าถึงพระธรรมกายให้รักษาขันธสันดานเอาไว้ ถ้าอยากเข้าถึงต้องหักดิบ เลิกดื้อและมีทิฐิมานะ การทำหน้าที่ กัลยาณมิตรจะได้เพียงบริวารสมบัติเป็นหลักกับปัญญาบารมี การทำบุญมีโอกาส แต่ปัจจัยนั้นอีกเรื่องหนึ่ง ให้ทำเท่าที่มี ตอนนี้มีโอกาสให้ทำเท่าที่เราทำได้อย่างเต็มกำลังด้วยตนเองและ ไปชวนพี่น้องทุกคนร่วมทำบุญด้วยกัน 75 กฎแห่งกรรม