เรื่องราวของแม่คำและการใส่บาตร : หน้า 56/97

วันใดที่พระท่านไม่เห็นแม่คำ ออกมาใส่บาตร ท่านจะไป โปรดถึงหน้าบ้าน ยืนรอจนกว่า จะเห็นแม่คำออกมาใส่บาตร แม่คำยังเข้าปริวาสที่วัดกุดผัก ตบหรือวัดไกลๆอย่างวัดบ้าน บกที่อำเภอมหาชนะชัย ข้ามน้ำชีไปเข้าในเขตยโสธรอีกด้วย ส่วน พ่อไม่ว่าอะไรตามใจแม่คำทุกอย่างเพราะเห็นว่าสูงอายุแล้ว บั้นปลายชีวิต แม่คำเป็นคนชราผิวพรรณผ่องใส ยามแม่ คำป่วย เพื่อนๆกลุ่มแม่ขาว จะแต่งชุดขาวมาสวดมนต์รอบเตียง แม่คำในฐานะที่เป็นหัวหน้านำสวดมนต์ที่วัดกุดผักตบ ใกล้ๆหนอง กุดผักตบ แม่คำอายุได้ 79 ปี ในพ.ศ. 2539 เริ่มป่วยด้วยโรคชรา และเบาหวาน วันหนึ่ง ลูกสาวไปพบแม่นอนหน้าซีดมาก ต้องกุม มือแม่ไว้แล้วทบทวนบุญต่างๆที่ได้ทำมาอย่างถูกหลักวิชชา ทั้งบุญ ตักบาตรทุกวัน ปฏิบัติธรรม เดินจงกรม บุญที่ได้เห็นวัดและ ทำบุญที่วัดใหญ่ แนะนำให้แม่เอาองค์พระใสๆที่วางบนโต๊ะหมู่ หัวเตียง แล้วเอามือลูบท้องแม่ด้วย แม่กระพริบตารับทราบ แรกสุด น้ำตาแม่คำซึมออกมา ต่อมา ผิวหน้าเปลี่ยนเป็นสีชมพู อมยิ้มน้อยๆ ลูกๆไม่เห็นแม่หายใจ 3 เฮือก แต่เห็นแม่คอตกหัน 55 กฎแห่งกรรม