ประสบการณ์การบวชและการทำบุญอุทิศส่วนกุศล : หน้า 81/97

คุณครูไม่ใหญ่เล่าว่าในอดีตผมเคยบวช แล้วสึกออกมามี ครอบครัว แล้วกลับไปเป็นผู้นำบุญอีกครั้งหนึ่ง ชาตินี้ ผมก็เคย บวชครับ แต่ว่าตอนนั้น มีครอบครัวแล้ว บวชไปสักพักหนึ่ง ไม่รู้ เป็นอย่างไร คิดถึงครอบครัวมากๆ แล้วก็เลยสึกไป เสียดาย ชาติ นี้คงต้องสั่งสมบุญให้มีอัธยาศัยที่จะบวชไปได้นานๆนะครับ สำหรับเรื่องของเตี่ยนี่ ผมประหลาดใจที่สุด หลังจากที่เกี่ย ตายไปแล้ว ผมได้กลิ่นเหม็นสุดๆเลย เหม็นจนแสบจมูก และได้ กลิ่นอยู่คนเดียว กลิ่น ตามผมไปทุกแห่งไม่ว่าที่วัด ที่บ้าน ที คลินิค ตรวจคนไข้ที่โรงพยาบาล และเป็นอย่างนี้มา 2 ปีแล้ว ตอนแรก นึกว่ามีคนสูบบุหรี่อยู่ใกล้ๆ เพราะมันเหม็นเหมือนบุหรี่ ที่จุดแล้วจุ่มน้ำดับจนเหม็นไหม้แสบจมูก แล้วหมาทั้งซอยส่งเสียง หอนจากไกลๆใกล้เข้ามาถึงบ้าน จากนั้นเสียงหอนก็ค่อยๆห่าง หายออกไปทางหน้าหมู่บ้าน พอคุณครูไม่ใหญ่ฝันในฝันเดือน ธันวาคม พ.ศ. 2546 เตี่ยไปเป็นผีเปรตมีกลิ่นตัวเหม็น ผมจึงถึง บางอ้อ รีบทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่านทันที กลิ่นได้จางลงเรื่อยๆ จนไม่ได้กลิ่นและไม่ได้ยินเสียงแล้วครับ มีแต่เสียงหมาหอนตอน เช้ามืด วันละครั้ง ตอนนั้น เตียน่าจะมาเอาบุญตักบาตร เพราะ ผมตักบาตรทุกเช้า จากเดือนมิถุนายนถึงธันวาคมปีนี้เป็นเวลาครึ่ง ปีแล้ว ที่ผมไม่ได้ยินเสียงหมาหอนอีกเลย ทั้งกลิ่นสาบสาง เสียง ร้องแหลมจืดๆ และเสียงหมาหอนหยุดเงียบสนิท ผมมีความรู้สึก ว่าท่านมีความเป็นอยู่ดีขึ้น ตอนที่คุณครูไม่ใหญ่ฝันในฝันสิครับ ติโธ่ ตรงเป๊ะกับ 80 case study