กฎแห่งกรรม: เป็นแร้งดีกว่า : หน้า 68/110

กฎแห่งกรรม ๔๐. เป็นแร้งดีกว่า มีคำกล่าวว่า “บาปอยู่กับคนทำ กรรมอยู่กับคนกิน” ถ้าคนไม่ กินเนื้อสัตว์ เขาก็ไม่ต้องฆ่าสัตว์ ขอทราบว่าจริงๆ ตัวบาปตัวกรรมจะอยู่กับใครครับ ? ถามอย่างนี้ลองฟังนิทาน สักเรื่องหนึ่งก่อนดีไหม มีแร้งตัวหนึ่งบินมาเห็นซากสุนัขตายอยู่ก็ลงไปกิน กินอิ่มแล้ว ก็บินไป ถามว่าแร้งบาปไหม ไม่บาป ทำไมไม่บาป ไม่บาปเพราะไม่ได้ ฆ่า สุนัขมันตายเอง อีกาตัวหนึ่งบินมา หิวแทบตาย อยากกินเนื้อสุนัขที่มันพบ ๒ ตัวข้างทาง เลยยั่วยุให้สุนัข ๒ ตัวนั้นกัดกัน คิดว่าจะรอให้มันกัดกัน จนตาย เมื่อตายแล้ว มันถึงจะกิน ถามว่าอีกาบาปไหมบาป ทำไม บาป บาปเพราะยุให้สุนัขกัดกัน ถือว่ามีส่วนในการฆ่า เอาละ...สมมุติว่าเราเป็นพ่อครัว พรุ่งนี้ที่บ้านเราจะมีงาน ต้องการเนื้อวัวสัก ๕๐ กิโลมาแกงเลี้ยงกัน ตกเย็นเราก็เอาค่ามัดจำ ไปให้ร้านขายเนื้อแล้วสั่งว่า “ไอ้ตี๋ พรุ่งนี้เอาเนื้อวัว ๕๐ กิโลนะ” เช้าขึ้นมาไอ้ตี๋ก็เอาเนื้อวัวมาให้ ๕๐ กิโล นี่เราเป็นประเภท อีแร้งหรืออีกา ใช่..อีกา นั่นละสั่งฆ่าชัดเลย แต่ถ้าพรุ่งนี้จะมีงาน พอ รุ่งขึ้นเราก็ไปตลาดแต่เช้าเลย มีอะไรก็ซื้อกันมา มีเนื้อ มีปลา มีหมู กุ้งมีอะไรๆ ที่เขาทำเรียบร้อยแล้ว มันตายแล้ว ซื้อมา ๕๐ กิโล แล้วก็ มาทำเป็นกับข้าวเลี้ยงกัน อย่างนี้เราเป็นประเภทไหน? เป็นอีแร้ง ไม่ บาป เพราะฉะนั้นเราทำตัวเป็นอีแร้งดีกว่านะ คนส่วนมากคิดกันอย่างนี้ว่า เพราะเรากิน เขาจึงฆ่า ถาม พระภาวนาวิริยคุณ 68 (เผด็จ ทั ต ต ชีโว)