ความสำคัญของการทำงานร่วมกันในสังคม : หน้า 7/49

12 @ การขะเสาะกินของอวัยวะ ง 5 “แกตลอดทั้งวันอยู่นิ่งๆ ไม่เคลื่อนไหว แต่กลับสามารถได้ยิน เสียงอันไพเราะต่างๆ ทำไมพวกฉันถึงไม่มีโอกาสอย่างนี้บ้าง” เสร็จแล้วก็เปลี่ยนเป้าหมายหันมารุมว่า....ลิ้น “แกนะ นอกจากเวลานอนแล้ว ตลอดวันไม่ใช่กินก็คือดื่ม ได้ลิ้มรสชาติอันโอชะประดามีในโลก แต่พวกฉันแม้เพียงสิ่งที่ธรรมดา สามัญที่สุดก็ไม่มีโอกาสได้กิน” ที่รู้สึกได้รับความอยุติธรรมที่สุดคือ....มือ มือคิดว่าตัวเอง ต้องทำงานทั้งวัน มีผลงานมากที่สุด แต่กลับไม่มีโอกาสเสพสุขอะไร เลย แต่ทว่า...ขา ไม่เห็นด้วยกับมือ บาบอกว่า “ถ้าพูดจริงๆ แล้ว คุณูปการของฉันมากที่สุด ถ้าฉันไม่พาเดิน ไปยังที่ต่างๆ ละก็ มือก็ไม่เห็นจะสามารถทำงานอะไรได้มากมาย” มือฟังคำพูดของขาแล้ว แม้ในใจจะรู้สึกไม่ยินยอมอย่างยิ่ง แต่ ก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาพูดดี ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ในที่สุดอดรนทนไม่ ไหวคว้ามีดขึ้นมา 1 เล่ม เริ่มด้วยการควักลูกนัยน์ตาออกมาก่อน อะไรๆ ก็มองไม่เห็นแล้ว สมแค้นไปอย่าง จากนั้นก็เฉือนใบหูลงมา อะไรๆ ก็ไม่ได้ยินแล้ว พอเสร็จก็เฉือนลิ้นออกมาด้วย พูดไม่ได้แล้ว ท้ายสุด ก็ตัดขาทิ้งไปด้วย เดินก็ไม่ได้แล้ว ผลสุดท้าย เนื่องจากบาดแผลสาหัสเกินไป คนๆ นั้นจึง ถึงแก่ความตาย แน่นอนมือก็ย่อมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยลำพัง 13 การขะเสาะ ของ ม ะ ง 5 O ท่านสาธุชนทั้งหลาย.... คนทั่วไปในโลกเวลาได้รับความสุขสบาย ก็มักคิดว่าตนได้ รับความสบายน้อยที่สุด แต่เวลาได้รับความลำบาก ก็มักคิดว่า ตนได้รับความลำบากมากที่สุด และชอบเอาคนอื่นมาเปรียบเทียบ กับตนอยู่ตลอดเวลา จริงๆ สังคมในโลกไม่ว่าจะในครอบครัว ชุมชน บริษัท ร้านค้า ล้วนมีงานที่ต้องแบ่งหน้าที่กันทำทั้งสิ้น ถ้าทุกคน ทำงานหน้าที่เดียวกันหมด สังคมนั้นก็คงอยู่ไม่ได้ งานทุกหน้าที่ล้วน มีความสำคัญ เหมือนรถยนต์ทั้งคัน มีอุปกรณ์เป็นหมื่นเป็นแสนชิ้น แค่ยางรั่ว เบรคแตก สตาร์ทเตอร์ไม่ทํางาน หรือจะเป็นชิ้นส่วนใดก็ แล้วแต่ สะดุดติดขัดขึ้นมาสักชิ้น รถทั้งคันก็รวนไปหมด สังคมเราก็เช่นกัน งานทุกหน้าที่มีความสำคัญทั้งนั้น สะดุด ติดขัดขึ้นมาสักอย่างก็รวนไปทั้งสังคม ทั้งองค์กรได้เช่นกัน ไม่ใช่ เรื่องที่เราจะมานั่งเปรียบเทียบกับคนอื่นแล้วนึกน้อยอกน้อยใจ พ่อ จะมาอิจฉาลูกว่าไม่ต้องรับผิดชอบก็ไม่ถูก ลูกอิจฉาพ่อว่ามีอำนาจ ตัดสินใจมากกว่าตนก็ไม่ถูก ขอให้ทุกคนตั้งใจทำหน้าที่ของตนให้ดี และมีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อกัน สังคมองค์กรของเราก็จะเจริญก้าวหน้า ไปได้ด้วยดี