ข้อความต้นฉบับในหน้า
54
• พรานป่าทับนายประตู
หลังจากเผาศพพ่อเรียบร้อยแล้ว ลูกชายก็นำนอแรดเดินทาง
ไปที่วังของพระราชา พบนายประตูชั้นนอกของพระราชวัง
อ้อนวอนนายประตูวังให้พาไปเข้าเฝ้าพระราชา นายประตูเห็นนอแรด
งดงามเช่นนั้น คิดว่าหนุ่มน้อยคนนี้ คงได้รับพระราชทานรางวัล
จากพระราชาจำนวนมาก จึงเกิดความโลภ บอกชายหนุ่มว่า จะพา
เข้าไปก็ได้ แต่เมื่อได้รับพระราชทานรางวัลแล้วต้องแบ่งให้ตนครึ่งหนึ่ง
ชายหนุ่มก็ตอบตกลง นายประตูวังชั้นนอกจึงพาชายหนุ่มเข้าไปส่งที่
ประตูวังชั้นใน
นายประตูวังชั้นใน เมื่อทราบเรื่องราวก็เกิดความโลภเช่นกัน
จึงบอกชายหนุ่มว่า จะพาเข้าเฝ้าต่อเมื่อชายหนุ่มรับปากว่าจะแบ่ง
รางวัลให้ครึ่งหนึ่ง ชายหนุ่มก็ตอบตกลงอีก นายประตูวังชั้นในจึงพา
ชายหนุ่มเข้าเฝ้าพระราชา
เมื่อพระราชาทอดพระเนตรเห็นนอแรดนั้นแล้ว มีความพอ
พระทัยมาก ถามชายหนุ่มว่าต้องการรางวัลอะไร ชายหนุ่มทูลตอบว่า
ขอพระองค์โปรดพระราชทานรางวัล 2 ประการ คือ
1. ขอให้พระองค์รับตนไว้เป็นข้าทูลละอองธุลีพระบาท
ตลอดไป
2. ขอให้พระราชทานรางวัลโดยโบยหลังตน 100 ที
พระราชาแปลกใจมาก ถามว่าทําไมเจ้าถึงต้องการรางวัลโง่ๆ
อย่างนั้น ทําให้ตนเจ็บตัวเปล่า
55
พรานป่าทับนายประยู
ชายหนุ่มจึงทูลเล่าความจริงให้ฟัง ว่าไม่ได้ต้องการรับการ
เฆี่ยนตีเอง แต่ขอแบ่งให้นายประตูทั้งสองคนละครึ่ง
เมื่อทรงทราบแล้วพระราชาทรงพิโรธมาก สั่งให้ทหารนำ
ตัวนายประตูทั้งสองไปเฆี่ยนคนละ 50 ที และแต่งตั้งชายหนุ่มนั้น
เป็นมหาดเล็กประจำพระองค์ ชายหนุ่มนั้นรับราชการด้วยความ
ซื่อสัตย์ สุจริต ขยันหมั่นเพียร ภายหลังก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่ง
เป็นลำดับ จนได้เป็นขุนวังของพระนคร
ท่านสาธุชนทั้งหลาย....
ความโลภนี้ไม่ดีเลย จะนำตัวเราไปสู่หนทางเสื่อม หากเรา
ปรารถนาทรัพย์แล้ว ก็ต้องเร่งขวนขวายในการประกอบกิจการ
งานจึงจะควร อย่าได้หวังรวยทางลัด ทรัพย์ที่ได้มาโดยมิชอบ จะนำ
ทุกข์ในบั้นปลายมาให้เสมอ
ตลอดระยะเวลา ที่บาปยังไม่ให้ผล
คนพาลสําคัญบาปเหมือนน้ำผึ้ง
บาปส่งผลเมื่อใด คนพาลย่อมเข้าถึงทุกข์เมื่อนั้น
(1.0. 25/15/24)