โจรชิงก๋าไลทองในย่านการค้า : หน้า 16/49

30 O โจรชิงท่าไส สงสัยอยู่บ้าง แต่พอคิดดูอีกที่ชายคนนั้นแต่งตัวสุภาพเรียบร้อย มี ท่าทางเป็นสุภาพบุรุษดูไม่เหมือนคนร้าย ดังนั้นจึงไม่ได้เอาใจใส่อะไร อีก เมื่อเธอเดินเกือบถึงตลาด สองข้างทางเป็นร้านค้าเรียงราย ผู้คนเดินไปมาบนถนนขวักไขว่ คาดไม่ถึง ในขณะนั้นเองชายคนนั้นก็ ลงมือชิงเอาก๋าไลทองที่ข้อมือของเธอ แล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว เธอรีบร้องตะโกนเสียงดังขึ้นทันทีว่า “ช่วยด้วย ช่วยจับโจรด้วย เขาชิงเอากำไลทองของฉันไป” ผู้ที่สัญจรไปมาต่างช่วยกันไล่ตามโจรนั้นไป ชั่วครู่เดียวก็จับ ได้ ส่งไปสถานีตำารวจ ที่สถานีตำารวจ ชายคนนั้นยอมรับสารภาพแต่โดยดีว่า ตน แย่งชิงเอาของของคนอื่น พร้อมกับคืนกำไลทองคู่นั้นให้ตำรวจ ตำารวจถามเขาว่า “ฉันรู้สึกประหลาดใจมาก สถานที่เกิดเหตุเป็นย่านการค้า มี ผู้คนพลุกพล่าน เจ้ารู้ชัดๆ อยู่แล้วว่าหนีไม่รอดแน่ แล้วทำไมยัง ลงมือชิงของของคนอื่นอีก” โจรชิงกําไลคนนั้นตอบว่า “ตั้งแต่เริ่มต้น กระผมก็ไม่ได้เห็นผู้คนที่เดินไปมาใดๆ ทั้ง สิ้น ตาของกระผมมองเห็นแต่กำไลทองที่ส่งประกายแวววับคู่ นั้นเท่านั้น” ท่านสาธุชนทั้งหลาย.... 31 โจรชิงท่าไส O เราอ่านเรื่องนี้แล้ว ดูเผินๆ อาจมีความรู้สึกขำๆ ว่าคนโง่ๆ อย่างนี้ก็มีในโลก แต่ขอให้ลองตรึกตรองให้ดีเถิด เราจะพบว่า คนใน โลกเป็นเหมือนโจรชิงก๋าไลทองคนนี้มากมาย แม้ตัวเราเองบาง ครั้งก็อาจเคยเป็น การกระทำอาจไม่ได้รุนแรงถึงขนาดลงมือฉกชิงวิ่ง ราวใคร แต่เรื่องราวก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน เมื่อใดที่เกิดความ โลภเข้ามาคลุมใจ เมื่อนั้นสติสัมปชัญญะ ความยับยั้งชั่งใจ การ ไตร่ตรองเหตุผลโดยสุขุมรอบคอบก็จะหมดไป เห็นแต่ได้ไม่เห็นเสีย กว่าจะรู้ตัวก็มักสายเสียแล้ว ต้องมานั่งนึกเสียใจภายหลัง ดังนั้นจากนี้ไป ขอให้เราอย่าปล่อยให้ความโลภคลุมใจ อย่า คิดรวยทางลัด ฝึกให้เป็นคนมีสันโดษ คือ ยินดีในสิ่งที่เรามี ยินดีใน สิ่งที่เราได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตน และยินดีแต่ในสิ่งที่ถูกต้อง สมควรเท่านั้น ความสุขกายสบายใจจะเกิดขึ้นกับเราตลอดเวลา จาตุททิโส อยู่ปฏิโม จ โหติ สนฺตุสฺสนาโน อิตรีตเรน ผู้สันโดษย่อมอยู่เป็นสุขในทิศทั้งสี่ และเป็นผู้ไม่มีความอึดอัด (องฺ. จตุกก. 35/532)