ความจริงและความอวดโอ่ : หน้า 24/49

48 47 HEท ป ล่ O แม้ทุกคนจะสนใจที่เขาพูดมาก แต่ก็ไม่มีใครซื้อ ดังนั้นเขา จึงวางหอกเล่มนั้นลง หยิบโล่ขึ้นมา พูดกับทุกคนว่า “ทุกท่านดู โล่อันนี้ทำขึ้นจากหนังสัตว์ที่ดีที่สุด เป็นโล่ที่ เหนียวแน่นทนทานที่สุดในใต้ฟ้า ไม่ว่าอาวุธอะไรก็ไม่สามารถแทง ทะลุมันได้” เขาเอาโล่อันนั้นส่งให้ทุกคนดูต่อๆ กันไป หวังว่าจะมีใครสัก คนซื้อ ขณะที่โล่อันนั้นส่งถึงมือของเด็กชายคนหนึ่ง เด็กคนนั้น พิจารณาดูโล่อันนั้นอย่างสนใจ รู้สึกชอบโล่นั้นมาก แต่ทันใดนั้นเอง บนใบหน้าของเด็กก็แสดงออกถึงความฉงนสนเท่ห์ขึ้นมา หลังจาก คิดอยู่ครู่หนึ่ง เด็กคนนั้นก็ถามช่างทำอาวุธว่า “ท่านเพิ่งพูดหยกๆ ว่าหอกของท่านเป็นหอกที่คมที่สุดใน แผ่นดิน ไม่มีอะไรที่มันแทงไม่ทะลุ ใช่ไหม” ช่างท่าอาวุธตอบว่า “ไม่ผิดแม้แต่น้อย จะให้ฉันส่งหอกให้เธอชมไหม” เด็กคนนั้นถามต่อว่า “แต่ท่านก็บอกอีกว่าโล่ของท่านเหนียวแน่นทนทานที่สุดใน ใต้ฟ้า ไม่มีอะไรสามารถแทงทะลุมันได้ ใช่ไหม” ช่างทำอาวุธตอบว่า “เออ....” เด็กถามต่อด้วยสีหน้าที่แสดงความสงสัยว่า “ผมหมายความ ว่า ถ้าใช้หอกของท่านแทงโล่ของท่าน ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร” ผู้คนที่รุมล้อมอยู่ฟังแล้วต่างก็หัวเราะกันอย่างครื้นเครง ช่าง ทำอาวุธคนนั้นอายจนหน้าแดงหูแดง พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว ท่านสาธุชนทั้งหลาย... เราอย่าเป็นคนขี้โอ่ ชอบโอ้อวดกันนะ จะพูดจะแสดงอะไรก็ ว่าไปตามเนื้อผ้า อย่าใส่สีตีไข่ เราจะได้ไม่ต้องอับอายขายหน้า เดือดร้อนในภายหลัง และขอให้แสดงออกมาตามที่เป็นจริง โดย แฝงไว้ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน เราจะได้รับความเคารพยกย่อง เกรงใจจากบุคคลอื่น และอยู่อย่างเป็นสุข กุหา ฤทธา สปา สิงคี อุนุนฟ้า จาสมาศิตา น เต ธมฺเม วิรหนุติ สมมาสัมพุทธเทสเต คนหลอกลวง เย่อหยิ่ง เพ้อเจ้อ ขี้โอ่ อวดดี และไม่ตั้งมั่น ย่อมไม่งอกงามในธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว (องฺ. จตุกฺก. 21/36)