นกปากอมกับหอยกาบ : หน้า 9/49

18 นกปาก อมกับหอยกาบ หนีบเอาจะงอยปากของนกปากซ่อมติดอยู่ในเปลือกหอยด้วย นก ปากซ่อมพยายามดึงจะงอยปากของตนออกสุดแรงเกิดแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะหอบกาบหนีบไว้อย่างสนิทแน่น นกปากซ่อมเริ่มรู้สึกสำนึกเสียใจบ้างแล้ว แต่ก็แสดงท่าทีทำ เป็นไม่แยแส พูดกับหอยกาบว่า “แกช่างเป็นสัตว์ที่โง่จริงๆ แกมาหนีบจะงอยปากของฉันไม่ ยอมปล่อยอย่างนี้ ตัวแกเองก็เคลื่อนที่ไม่ได้ ถ้าวันนี้ฝนไม่ตก พรุ่งนี้ฝนก็ไม่ตก แกก็จะต้องแห้งตายแน่ๆ ฉันคิดว่าทางที่ดีแกยัง คงรีบคลายเปลือกหอยของแก แล้วกลับลงน้ำไปจะดีกว่า” หอบกาบยิ้มอย่างเย็นชา ตอบกลับมาว่า “แกไม่ต้องมาทำพูดดี ฉันไม่หลงกลของแกแน่นอน ปากของ แกถูกฉันหนีบอยู่อย่างนี้ วันนี้ก็กินอะไรไม่ได้ พรุ่งนี้ก็กินอะไรไม่ได้ แกก็จะต้องอดตายในไม่ช้า" สัตว์สองตัวนี้ เถียงกันไปมาอยู่ครึ่งค่อนวัน ไม่มีใครยอมใคร พอดีมีชายชาวประมงคนหนึ่งกำลังจะกลับบ้านเดินผ่านมา เห็นสัตว์ 2 ตัวนี้หนีบติดอยู่ด้วยกัน เขาพูดขึ้นอย่างดีใจว่า “โชคของฉันวันนี้ไม่เลวทีเดียว เมื่อแกทั้งคู่ตกลงกันไม่ได้ ฉันก็ต้องคว้าเอาโอกาสอันนี้ไว้แล้ว” และแล้วชายชาวประมงก็จับเอาสัตว์ทั้ง 2 ตัวนั้นขึ้นมาใส่ลง ในชะลอมไม้ไผ่ด้วยกัน วางแผนการไว้ว่าพรุ่งนี้จะเอาไปขายในตลาด 17 นกปาก อมกับหอยกาบ @ ท่านสาธุชนทั้งหลาย.... เราอย่าเป็นคนถือทิฏฐิมานะ ดื้อดึงจะเอาชนะให้ได้ คน อย่างนั้นเป็นคนไม่น่ารัก ไม่มีใครอยากคบด้วย และจะทำเรื่อง เล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วตัวต้องมานั่งเสียใจภายหลัง ขอให้ เราเป็นคนที่รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว รู้จักประนีประนอม มีหลักการ ชัดเจน เมื่อใดที่รู้ว่าตัวเองทำพลาดไปแล้ว ก็มีความกล้าหาญพอที่ จะยอมรับผิดและปรับปรุงแก้ไข ไม่ดันทุรังเถียงข้างๆ คูๆ ไม่กลัว หน้าแตก คนที่รู้จักแพ้รู้จักถอยอย่างนี้ แทนที่จะเป็นการบั่นทอน ศักดิ์ศรีของตัว ตรงกันข้ามกลับจะเป็นที่รักที่เคารพเกรงใจของคนอื่นๆ น ติ ต สาธุ ฐิติ ย ต อายุยติ ความจนะใดทีจน แล้วกลับแพ้ได้ ความจนะนั้นไม่มี (ขุ. ชา. เอก. 27/22) da