ลมหายใจเข้าออกของพระพุทธศาสนา : หน้า 7/29

๑๒ ลมหายใจเข้าออกของพระพุทธศาสนา พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ M.D., Ph.D. ୭୩ ประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน ตามโอวาทของพระบรมศาสดา การมีอุดมการณ์ถือเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะหากไม่มี อุดมการณ์อันมั่นคง เมื่อทำงานไปแล้วประสบปัญหาใดๆ ก็จะเกิด ความท้อถอย เบื่อหน่าย มักจะทํางานไปไม่ได้ตลอด จนถึงกับลา สิกขา หรือมีเป้าหมายที่เบี่ยงเบนไป เช่น แทนที่จะมุ่งไปนิพพาน กลับมุ่งแสวงหาลาภสักการะ เป็นต้น ๒. มีศีลาจารวัตรงดงาม ด้วยการสํารวมกาย วาจา ใจ ให้ เป็นที่ตั้งแห่งความเลื่อมใสศรัทธา ในครั้งพุทธกาลนั้น ผู้ที่ทำงาน เผยแผ่พระศาสนา ส่วนใหญ่เป็นผู้บรรลุธรรมแล้ว เป็นพระอริยบุคคล หมดกิเลสแล้ว บำเพ็ญประโยชน์ตนได้สำเร็จสมบูรณ์แล้ว จึง สามารถทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาได้อย่างเต็มที่ ในยุคปัจจุบัน ไม่เหมือนเมื่อครั้งพุทธกาล ผู้ทำงานเผยแผ่ศาสนายังไม่หมดกิเลส จําเป็นจะต้องฝึกฝนอบรมตนเองไปด้วย สั่งสอนเผยแผ่ธรรมแก่ผู้ อื่นด้วย เช่นนี้แล้วจึงต้องระมัดระวังอย่างยิ่งยวด ต้องพยายาม รักษาศีลและอาจาระ" ของตนให้ดี ไม่ให้เผลอถล่าไปในทางที่เสื่อม ได้ พระมหาเถระรูปหนึ่งได้เคยให้โอวาทแก่ศิษยานุศิษย์ไว้ว่า “สิ่ง ที่ต้องระมัดระวังอย่างมากของพระภิกษุสงฆ์ก็คือ สตรี สตางค์ และสรรเสริญ” เนื่องจากผู้ทํางานเผยแผ่พระพุทธศาสนาจะต้องพบปะผู้คน จำนวนมาก เมื่อการเผยแผ่เริ่มได้ผลก็จะมีผู้เคารพศรัทธามาก มี ลาภสักการะมาก จึงจําเป็นต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่ให้เผลอ พึงใจในเพศตรงข้ามที่ศรัทธาห้อมล้อมอยู่ ให้มีสมณสัญญาเตือนใจ ตนอยู่เสมอ ไม่ฟุ้งเฟ้อ แต่ให้มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย ไม่ติดยึดใน ลาภสมบัติ และไม่มีทิฏฐิมานะ ทะนงตนว่าเป็นพระอาจารย์ใหญ่ มี ศิษย์มาก ทั้งต้องหมั่นเตือนตนอยู่เสมอว่ากิจหลักของสงฆ์คือ การ ปราบกิเลสในตัวเพื่อมุ่งพระนิพพานนั้น เรายังทำไม่สำเร็จ จึง ต้องมีสติระมัดระวังตั้งใจฝึกตัวเองต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง ๑) อาจาระ - ความประพฤติ จรรยา มรรยาท