พิษภัยของพระพุทธศาสนาในยุคมุสลิม : หน้า 12/29

๒๒ ลมหายใจเข้าออกของพระพุทธศาสนา ยุทธวิธีของศาสนาฮินดูเข้าเช่นนี้ ชาวพุทธก็ยิ่งสับสน แยกไม่ออก ระหว่างพระพุทธศาสนากับศาสนาอื่น ทั้งที่เป็นชาวพุทธก็เคารพ นับถือกราบไหว้พระพรหม เทพเจ้าต่างๆ เจ้าพ่อเจ้าแม่ต่างๆ ด้วย พระภิกษุสงฆ์เองบางส่วนก็หันไปเอาใจชาวบ้าน เห็นเขานับถือเทพ ต่างๆ เจ้าแม่ต่างๆ ก็เอารูปปั้นของเทพเหล่านั้นมาไว้ในวัด ให้ชาว บ้านกราบไหว้บูชา ที่สุด ชาวบ้านจึงแยกไม่ออก คิดว่าพระพุทธศาสนากับศาสนา ฮินดูก็คือสิ่งเดียวกัน ชาวพุทธแต่เดิมก็กลายเป็นชาวฮินดูไปค่อนตัว แล้ว และต่อมาเมื่อเจอเหตุกระทบครั้งใหญ่คือ ตั้งแต่ประมาณ พ.ศ. ๑๖๐๐ กองทัพมุสลิมบุกเข้ายึดอินเดีย ไล่มาจากทางตอนเหนือและ ประกาศทำลายพระพุทธศาสนา เผาวัดวาอาราม” ฆ่าพระภิกษุสงฆ์ ทั้งมีการให้รางวัลแก่ผู้ที่ตัดศีรษะพระภิกษุสงฆ์มาส่งให้ พระภิกษุ สงฆ์จึงต้องสึก มิฉะนั้นก็ต้องอพยพหลบหนีไป พระพุทธศาสนาซึ่งขณะ นั้นมีแต่พระภิกษุสงฆ์จำนวนน้อยที่รู้จริงในคำสอนของพระพุทธศาสนา แต่ชาวพุทธทั่วไปนั้นขาดความรู้ความเข้าใจอย่างถูกต้อง ดังนั้นเมื่อ พระภิกษุสงฆ์หมด พระพุทธศาสนาก็หมดจากประเทศอินเดียในที่สุด ๗) กองทัพมุสลิมถล่มมหาวิทยาลัยนาลันทา และมหาวิทยาลัยกรมศิล (Vikramasila) ของพุทธ ประมาณปี พ.ศ. ๑๗๔๐ และ ๑๗๔๖ ตามลำดับ, อ้างแล้ว, P.๑๘๗ ๔) Mayeda, Sengaku. (๑๙๙o) History of indian Philosophy, P.๑๘๓ พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ M.D, Ph.D. gg น่าสนใจว่า ในขณะที่พระพุทธศาสนาหมดไปจากอินเดีย อย่างรวดเร็วภายใต้การปกครองของกษัตริย์มุสลิมนั้น ศาสนาฮินดู กลับสามารถรักษาสถานภาพการเป็นศาสนาของคนส่วนใหญ่ของ อินเดียอยู่ได้ตลอดระยะเวลา ๖๕๑ ปี ภายใต้การปกครองของมุสลิม ทั้งนี้เพราะศาสนาฮินดูได้เน้นให้ศาสนิกปฏิบัติตาม คำสอนอย่าง เคร่งครัด ศาสนิกจึงมีความผูกพันกับศาสนาตั้งแต่เกิดจนตาย ทั้ง พิธีกรรมในเวลาเกิด การเรียน การเป็นผู้ใหญ่ การแต่งงาน การมีบุตร การจาริกแสวงบุญ การตาย เทศกาลต่างๆ มีข้อกำหนดให้ศาสนิก ปฏิบัติในวาระโอกาสต่างๆ อย่างละเอียด ศาสนาจึงไม่ได้ฝากอยู่กับ นักบวชเพียงอย่างเดียว แต่เป็นศาสนาที่ประกอบรวมอยู่ในวิถีชีวิต ของชาวบ้าน จึงเป็นเหตุให้ถูกทำลายได้ยาก