ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๔
ลมหายใจเข้าออกของพระพุทธศาสนา
๓. มีความรู้ความสามารถ ผู้เผยแผ่ศาสนาจะต้องมีความรู้
ทั้งพระปริยัติธรรมและธรรมปฏิบัติ ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของพระพุทธ
ศาสนา จะต้องรู้หลักธรรมคำสอนในทางพุทธศาสนาอย่างดี มีความ
รอบรู้ที่กว้างขวาง รู้จักโลก เข้าใจโลก สามารถแนะนำบุคคลอื่นให้
นําหลักธรรมไปใช้ในการดำเนินชีวิต ใช้ในการแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้
แนะนำการปฏิบัติธรรมได้
โดยสรุปคือ สามารถแนะประโยชน์ ทั้งประโยชน์ในชาตินี้
ประโยชน์ชาติหน้า และประโยชน์อย่างยิ่ง คือพระนิพพานได้
พระมหาสมชาย ฐานวุฑโฒ M.D., Ph.D. ๑๕
ศึกษาอดีต : ทำไมพระพุทธศาสนาถึงเสื่อมจากอินเดีย
ทั้งที่ที่พระพุทธศาสนาเกิดขึ้นในประเทศอินเดีย แต่ต่อมาใน
ขณะที่พระพุทธศาสนาได้แผ่ขยายและเจริญรุ่งเรืองไปในดินแดนต่างๆ
พระพุทธศาสนาในอินเดียเองกลับเสื่อมลง จนในยุคหนึ่งกล่าวได้ว่า
แทบไม่มีชาวพุทธหลงเหลืออยู่เลย ที่เป็นเช่นนี้น่าจะมาจาก ๒
สาเหตุหลักต่อไปนี้คือ
๑. สาเหตุภายใน
พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาซึ่งมีพระภิกษุสงฆ์เป็นผู้นำ โดยมี
วัดเป็นศูนย์กลาง ในแง่การปฏิบัติเพื่อมุ่งสู่นิพพานนั้น พระภิกษุสงฆ์
คือผู้ที่สละโลก ตั้งใจปฏิบัติธรรมขัดเกลากิเลส ถือเป็นแบบอย่าง
ของชาวพุทธโดยทั่วไป และในแง่การเผยแผ่ศาสนา พระภิกษุสงฆ์ก็
อยู่ในฐานะของครูผู้สอน โดยสาธุชนทั่วไปเป็นผู้รับฟังคำสอนแล้ว
นำไปปฏิบัติ และทำบุญให้การสนับสนุนในการดำรงชีพและการ
ปฏิบัติศาสนกิจของพระภิกษุสงฆ์
ในระยะแรกพระภิกษุสงฆ์ที่บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์มีอยู่เป็น
จำนวนมาก ปฏิบัติตนเป็นผู้นำ เป็นแบบอย่างแก่พระภิกษุสงฆ์อื่นใน
การเผยแผ่พระศาสนา พระภิกษุสงฆ์ส่วนใหญ่ต่างมีความศรัทธาใน
พระพุทธศาสนาอย่างแน่นแฟ้น เป้าหมายการบวชในสมัยนั้น คือ
บวชเพื่อมุ่งพระนิพพานกันจริงๆ ให้ความสำคัญทั้งพระปริยัติธรรมและ
ปฏิบัติธรรมควบคู่กันไป นอกจากนี้ยังทำหน้าที่เผยแผ่สั่งสอน