รวมพระธรรมเทคนิค ๕ : หน้า 7/94

รวมพระธรรมเทคนิค ๕ ในสมัยพุทธกาล ณ กรุงสาวัตถี มีชายหนุ่ม ๒ คน เป็นเพื่อนรักกัน คนหนึ่งชื่อ “สิริคุตตต์” เป็นผู้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา อีกคนหนึ่งชื่อ “ครหทินน” เป็นสาวของนิจครน (นักบวชนอกพระพุทธศาสนา) พวกนิจครนได้พูดกับครหทินน้อยอยู่เสมอว่า ให้ไปบอกสิริคุตตว่า “การเข้าไปหาพระสมณโคดมนัน ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก ให้มาหาผู้เป็นเจ้านครนณ์ มา ถวายไทยธรรมแก่ครนณ์ก็จะดีกว่า” ครหทินน่้างเพียรพยายามไปพูดกับสิริคุตตว์อยู่เนืองๆ สิริคุตตัมิได้สนใจอะไร แต่เมื่อถูกบรรดาเข้าจึงถามเพื่อนว่า “พระผู้เป็นเจ้าของท่านรู้อะไรบ้างล่ะ?” ครหทินน่ตอบด้วยความภาคภูมิใจว่า “โอ ท่านอย่พูดอย่างนี้ ขึ้นชื่อว่าสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าของเราไม่รู้เป็นไม่มี ท่านรู้ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต รู้ว่าอะไรจะเกิด อะไรไม่เกิด รู้การกระทำทั้งกาย วาจา ใจของเราเชียวนะ” สิริคุตติงกล่าวว่่าว่า “เรื่องนี้ผมไม่ทราบมาก่อนเลย ผมอยากจะเห็นอาณาจักรของพระผู้เป็นเจ้าก่อนนั้นขอช่วยนิมนต์ให้ท่านมาฉันภัตตาหารที่บ้านผมใน