รวมพระธรรมเทคนิค ๕ รวมพระธรรมเทศนา ๔ หน้า 89
หน้าที่ 89 / 94

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้พูดถึงการที่ท่านฑูได้บวชเป็นดาบสและใช้เวลามานานถึง 3,000 ปีในการสอนศิษย์ 3,000 คน โดยท่านตระหนักว่าตนเป็นอาจารย์ แต่ยังไม่สามารถนำศิษย์ไปสู่การบรรลุอรรถธรรมสูงสุดได้ จึงมีความละอายใจและเตือนศิษย์ให้ไม่ประมาทในการค้นหาทางหลุดพ้น และเรายังไม่มีอาจารย์ที่แท้จริง ทั้งนี้เขาได้พัฒนาตนเองไปสู่การเป็นผู้นำที่สมควรแกการเคารพนับถือในพระธรรม.

หัวข้อประเด็น

-การเป็นอาจารย์
-การค้นหาทางหลุดพ้น
-การสอนศิษย์
-วิริยะและความพากเพียร
-การบรรลุอรรถธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

89 รวมพระธรรมเทคนิค ๕ อยู่ในปาฏิมาพันตร์ เมื่อบวชแล้ว ได้เป็นผู้บํานาญน้อยสัมโดยประพฤติพรหมจรรย์ จนมีผู้ศรัทธาเลื่อมใสมาขอเป็นลูกศิษย์ มีวิริยะถึง 3,000 คำ ออกบวชเป็นดาบสอยู่ในสำนักของท่าน ตั้งอารมอยู่ใกล้ลู่วัชระ เป็นยอดเขาที่สูงรองมาจากภูเขาหิมวันต์ ซึ่งนักพรตในยุคนั้นถือว่าเป็นอุเขาที่เป็นสัปปายะที่สุด ท่านฑูได้สั่งสอนศิษย์เหล่านั้น อยู่จนถึง 3,000 ปี แต่ก็ยังไม่ทราบถึงสภะอันแท้จริง ท่านจึงคิดว่า “เราเป็นอาจารย์ของศิษย์เหล่านี้ เป็นผู้ที่ตั้งอยู่ในฐานะที่ควรแก่การเคารพนับถือ แต่ น่าเสียดายที่เราไม่มีอาจารย์ แม้ที่พึ่งที่แท้จริงของเราก็ไม่มี” เมื่อคิดดั่งนี้แล้ว ก็เกิดความละอายใจ จึงได้เรียกประชุมศิษย์ทั้งหมด แล้วกล่าวกับศิษย์ทั้ง 3,000 คน ว่า “ท่านทั้งหลายอาศัยเราเป็นอาจารย์ แต่เราไม่อาจจะนำหนทางหลุดพ้นให้แก่ท่านทั้งหลาย เราไม่ทราบถึงการบรรลุอรรถธรรมอันสูงสุด ขอให้ท่านทั้งหลายจงอย่าได้เป็นผู้ประมาท”
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More