รวมพระธรรมเทคนิค ๕ : หน้า 89/94

89 รวมพระธรรมเทคนิค ๕ อยู่ในปาฏิมาพันตร์ เมื่อบวชแล้ว ได้เป็นผู้บํานาญน้อยสัมโดยประพฤติพรหมจรรย์ จนมีผู้ศรัทธาเลื่อมใสมาขอเป็นลูกศิษย์ มีวิริยะถึง 3,000 คำ ออกบวชเป็นดาบสอยู่ในสำนักของท่าน ตั้งอารมอยู่ใกล้ลู่วัชระ เป็นยอดเขาที่สูงรองมาจากภูเขาหิมวันต์ ซึ่งนักพรตในยุคนั้นถือว่าเป็นอุเขาที่เป็นสัปปายะที่สุด ท่านฑูได้สั่งสอนศิษย์เหล่านั้น อยู่จนถึง 3,000 ปี แต่ก็ยังไม่ทราบถึงสภะอันแท้จริง ท่านจึงคิดว่า “เราเป็นอาจารย์ของศิษย์เหล่านี้ เป็นผู้ที่ตั้งอยู่ในฐานะที่ควรแก่การเคารพนับถือ แต่ น่าเสียดายที่เราไม่มีอาจารย์ แม้ที่พึ่งที่แท้จริงของเราก็ไม่มี” เมื่อคิดดั่งนี้แล้ว ก็เกิดความละอายใจ จึงได้เรียกประชุมศิษย์ทั้งหมด แล้วกล่าวกับศิษย์ทั้ง 3,000 คน ว่า “ท่านทั้งหลายอาศัยเราเป็นอาจารย์ แต่เราไม่อาจจะนำหนทางหลุดพ้นให้แก่ท่านทั้งหลาย เราไม่ทราบถึงการบรรลุอรรถธรรมอันสูงสุด ขอให้ท่านทั้งหลายจงอย่าได้เป็นผู้ประมาท”