การระงับเวรตามพระธรรมคำสอน รวมพระธรรมเทศนา ๔ หน้า 30
หน้าที่ 30 / 94

สรุปเนื้อหา

ในเรื่องนี้กล่าวถึงการที่นางยักษิณีถูกบังคับให้สร้างกรรมซึ่งนำไปสู่ความทุกข์ทรมาน ทุกคนควรใช้ปัญญาเพื่อไม่ผูกเวรกับผู้อื่น โดยพระพุทธองค์ได้สอนให้ควรมีสติและปราบอารมณ์ ไม่ให้สูงกว่าเหตุผล ใช้ความเมตตาเพื่อไม่ให้เกิดเวรต่อกัน เช่นเดียวกับที่พระราชาและ เสนาในสนามรบก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงเวรได้ พระพุทธองค์จึงสอนว่าการมีความอดทนทำให้ไม่เกิดความกระทบกระทั่ง และเป็นการหลีกเลี่ยงความทุกข์ได้.

หัวข้อประเด็น

-การสร้างกรรม
-การระงับเวร
-การใช้สติและปัญญา
-ความเมตตา
-การอดทน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

30 รวมพระธรรมเทศนา ๕ นางยักษิณีในเรื่องนี้ เพราะถูกกลเลสังบังคับบัญชาให้สร้างกรรม เมื่อสร้างกรรมก็มีบาเป็นผล ทำให้ได้รับความทุกข์ทรมาน ความพิณาค่อยสูญทั้งสองฝ่าย เพราะฉะนั้นผู้มีปัญญาทั้งหลายจึงไม่ผูกเวรกัน เพราะเมื่อหน่ายการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในทะเลเพลิงแห่งความทุกข์ พระพุทธองค์ทรงสอนให้เราจะงับการจองเวร กัน ในยามโรก็ให้มีสติ ลงบ ระงับอารมณ์เอาไว้ อย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ใช้สติและปัญญา แล้วแผ่เมตตาใจไปยังสรรพสัตว์ทั้งหลาย เราจะได้ไม่มีเวรมีภัยกับใคร พระพุทธองค์ทรงสอนวว่า "สัตบุรุษ ผู้มีความอดทน พึงได้ผลคือ การไม่กระทบกระทั่ง เพราะสงบจะบังจากเวร พระราชาพร้อมเหล่าเสนา แม้มาน ก็เมื่อรบอยู่จะพึงได้ผลเช่นนั้นก็หาไม่ เพราะเวรทั้งหลาย ย่อมระงับได้ด้วยกำลังแห่งขันติ"
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More