ข้อความต้นฉบับในหน้า
72
รวมพระธรรมเทศนา ๕
คงไม่ได้รับสรูอะไร สู้ลาสิกขาออกไปเป็นพรมวาสยง จะดีกว่า แล้วมั่นมาทำบุญ มาฟังธรรมจากพระพุทธ-เจ้า คงจะเป็นปัจจัยเถื่อนให้บรรลุธรรมในภาชาติ ต่อไปได้บ้าง
พระบรมศาดาทรงรู้ว่าระจิตของพระกิริยูปนี้ และทราบถึงความตั้งใจจริงของท่าน เพียงแต่ยั้งปฏิบัติ ไม่ถูกวิธีเท่านั้น จึงเรียมมา แล้วตรวจให้กำลังใจว่า
"เธอวนในศาสนา อันเป็นเครื่องนำออกจากทุกข์ได้ ทำไมจึงไม่ให้เขารู้จักเธอว่า เป็นผู้มั่นน้อยสันโดษ เป็นผู้สงัด ไม่ลูกคลีดด้วยหมู่คณะ หรือว่า เป็นผู้ปรารถนาความเพียรสะ
มัยก่อนเพราะเธอคนเดียวเท่านั้น ทำให้กองเกวียน ๕๐๐ เล่ม สามารถเดินทางผ่านทะเลทรายอันรุนแรงไปได้ ทำให้ทุกคนได้รับความสุข ก็เพราะความเพียรของเธอผู้เดียวเท่านั้น แต่เหตุใดบัดนี้เธอจึงจะความเพียรเสีย"
จากนั้นพระองค์ทรงระลึกชาติในหนหลัง ตรัสเล่าเรื่องในอดีตชาติให้ฟังว่า