การปลุกใจโดยพุทธานุสติ : หน้า 90/94

90 รวมพระธรรมเทศนา ๔ ท่านก็รู้สึกละอายใจตนเอง ที่ชีวิตไม่มีแก่นสาร สาระ แม้ศิษย์ทั่งหลายก็ไม่มีใครรู้ว่า อะไรคือแก่นสาร สาระที่แท้จริง ดังนั้นท่านจึงปลิวว่อน โดยหาาที่สั่งปรารภความเพียรอยู่เพียงลำพัง ในขณะนั้นของบุญก็ดตามมาต้น ได้กระตุ้นเตือนจิตสำนึกของท่าน ให้ระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะเนื่องจากในอดีตชาติ ท่านได้เจริญพุทธานุสติเป็นเนืองนิจ แม่มาเกิดในยุคที่ไม่มีพระพุทธเจ้าตามแต่ท่านก็เก็บขึ้นมาได้ แล้วทำจิตของตนให้คล่องใสในพระจ contemplative พระทศพล เกิดความปีติ มีใจผ่องใส จิตใจเบิกบาน นึกถึงพระพุทธเจ้าเอาไว้ในใจ โดยทำความรู้สึกคล้ายกับว่า ได้นั่งอยู่ในพระพักตร์ของพระบรมศาสดา ท่านนั่งขัดสมาธิคู่บัลลังก์ อยู่บนอาสนะที่ปลาด้วยไม้ ทำความเพียรไม่เลิกรา จนกระทั่งสิ้นชีวิตอยู่ในอธิษฐานนั้น ด้วยอนุภาพแห่งใจที่ผ่องใส ไม่เศร้าหมอง เมื่อสละโลกแล้ว จึงไปบังเกิดในพรหมโลก สมนึกที่พระพุทธองค์ ได้ตรัสว่า "จิตต องคิมุตติสุขติ ปาปิฏฐขา เมื่อจิตผ่องใส บุคคลพึงหวังสุขติได้"