ข้อความต้นฉบับในหน้า
โรคที่เกิดจากขุขาขีดเสีล
ทางการแพทย์ แบ่งโรคที่เกิดส่งขาขออกเป็น ๒ ประเภท คือ
๑. โรคจากความเสื่อมของสังขาร คือ โรคที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทุกจะต้องประสบ ได้แก ่
โรคร ะ เมื่อรามแล้วก็จะทำให้ดูดึ ดา ฟาง ฟันเหาห ผมหยก จนถึงก็เมื่อ เุลย
๒. โรคจากการเส่าหาด้วยความประมาท คือ
ขาดสื่อของ ๕ (ดื่มน้ำเผา) ทำให้เกิดโรคพิษสารเรื้อรัง ตับแข็ง บาดเจ็บ
อันเกิดจากการทำเลอะวิถา ฯลฯ
ขาดสื่อของ ๔ (พูดลูบา) ทำให้เกิดโรคความจำเสื่อม ผู้ที่โกหกมาก ๆ ในที่สุด
แม่ตนเองจะพูดเรื่องจริง ก็ยังสังสยาว ฯลฯ
ซึ่งที่พูดกันเป็นความจริงหรือโกหก ในที่สุด
ก็เป็นคนไมกล้าดัดสินใจหรืออกเป็นโรคลงก็มี
ขาดสื่อของ ๓ (ประพฤติผิดในกาม) ทำให้เกิดถามโรคได้ง่าย
ขาดสื่อของ ๒ (ลักทรัพย์) ทำให้เกิดโรคจิต เช่น โรคหวาดผวา
ขาดสื่อของ ๓ (ฆ่าสัตว์) ทำให้จู๋สูญ เช่น บุคคลประเภทเจ้าทั้งหลาย
มานมากมา ในที่สุดตัวเองก็ถูกฆ่าบ้างดังพุทธวจนที่ว่า “ผู้มามายได้รับการถามตอบ
ผู้ทรนยอมได้รับการมามตอบ”
ถ้าเราจะรักษา ๕ ได้ ก็เปรียบเสมือนว่า เรามีภูมิคุ้มกันโรคสารพัดโรคไว้แล้ว
กรรมวิบากของผู้ละเมิดศีล ๕
ศีล ๕ คือ ปกติอยูมนุษย์ ๕ ประการ ผู้ที่รักษาศีล ๕ ไม่ได้ แสดงว่ารับปฏิบของสัตว์
เข้ามาไว้ในจิตใจ จึงแสดงพฤติกรรมทางกาย ทางวาจา ออกมากนอกความสงบ ฯลฯ
ร้อนทั้งแกนดนาและผู้อื่น ใช้วิถาการกระทำ จะเกิดผลร้ายแก้เข้าไปจนถึงเท่านั้น หากยังเกิดเป็น
วิบทกรรมข้ามมาพยามชาติิดต่อไปอีก โดยสรุป คือ
๑. ผู้ละเมิดศีลข้อที่ ๑ (ฆ่าสัตว์) ยอมได้รับกรรมวิบาก ๕ สถาน คือ
๑) ยอมเกิดในนรก
๒) ยอมเกิดในกำเนิดสัตว์วัจฉาน
๓) ยอมเกิดในกำเนิดเปรตวิสัย (เกิดเป็นเปรต)
๔) ยอมเป็นผู้ลาวะพิการ