การสมาทานศีลบาบในพระพุทธศาสนา : หน้า 15/27

ข้าพเจ้าขอสมาทานศีลบาบ คือ เจดนาคเครื่องดนตรีจากการลักษทรัพย์ด้วยตนเองและใช้คนอื่นให้ลึก ๓. อะพร้มจะวิยา เวระนะนี้ ลิกายบังทั่ง สงนท์อม (ข้าพเจ้าขอสมาทานศีลบาบ คือ เจดนาคเครื่องดนตรีจากการบรรจง อันเป็นข้าศึกอดพรหมจรรย์) ๔. มุสลวาทา เวระนะนี้ ลิกายบังทั่ง สงนท์อม (ข้าพเจ้าขอสมาทานศีลบาบ คือ เจดนาคเครื่องดนตรีจากการพูดด พูดสื่อเสียงพูดคำหยาบ และพูดเพ้อเจ้อ) ๕. สารมาเรยะมะซะปะมาทูมานา เวระนะนี้ ลิกายบังทั่ง สงนท์อม (ข้าพเจ้าขอสมาทานศีลบาบ คือ เจดนาคเครื่องดนตรีจากการดื่มน้ำเมา อันเป็นที่ตั้งแห่งความเมามาก) ๖. วิกลาสะโณวา เวระนะนี้ ลิกายบังทั่ง สงนท์อม (ข้าพเจ้าขอสมาทานศีลบาบ คือ เจดนาคเครื่องดนตรีจากการวิ่งโรในเวลา คือ ตั้งแต่เที่ยงแล้วจนรุ่งขึ้นมาใหม่) ๗. นิว่าจะคิดวาติวสุกะสีสะนะ มาลาคะนะวะละมะระนะนะมะวะสันติานุวะราณ เวระนะนี้ ลิกายบังทั่ง สงนท์อม (ข้าพเจ้าขอสมาทานศีลบาบ คือ เจดนาคเครื่องดนตรีจากการฟ้อนรำ ขับร้อง ประโคมดนตรี ดูการละเล่นต่าง ๆ อันเป็นข้าศึกกุกกุล ตลอดจนลูกไล่ด้านรบ ดกแต่งร่างกายด้วยดอกไม้ ของทอง เครื่องย้อม เครื่องทา) ๘. อุจจาสะยะนะมะทะสะยะนะ เวระนะนี้ ลิกายบังท้ง สงนท์อม (ข้าพเจ้าขอสมาทานศีลบาบ คือ เจดนาคเครื่องดนตรีจากการนอนที่นอ้งอูนอุใหญ่ ภายในดั่งนี้นุ่มและสำลี)