การเดินธุดงค์เพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัย : หน้า 40/128

ได้เป็นขวัญกำลังใจ และเป็นเนื้อนาบุญแก่ญาติโยม ที่ประสบภัย ให้พวกเขาได้ทำบุญใหญ่ และเพื่อช่วย กันพัฒนาวัดที่ได้รับความเสียหายจากอุทกภัย ตลอด เส้นทางชาวบ้านพากันมารอรับท่านเจ้าคณะจังหวัด และพระธรรมทายาทกันอย่างล้นหลาม อุ้มลูกจูง หลานมานั่งคุกเข่ารอกันตั้งแต่ตี ๕ ผู้ใหญ่บางคน พระอาจารย์สอน ไม่มีเวลาจะเดินธุดงค์ไปไหนเลย ครั้งนี้ท่านจึงมุ่งมั่นตั้งใจมากเป็นพิเศษ ก่อนออก เดินท่านได้บอกกับอุปัฏฐากว่า “ไม่ต้องขับรถตาม ให้ ไปรอรับอาตมาที่ปลายทางได้เลย” การเดินธุดงค์ในครั้งนี้ ท่านกำหนดให้เดินไป ยังเส้นทางที่ประสบภัยน้ำท่วม เพื่อที่พระธุดงค์จะ ยืนน้ำตาคลอ บอกว่าอายุ 50 กว่าปีแล้ว ยังไม่เคย เห็นพระธุดงค์มากมายขนาดนี้มาก่อน ทั้งยังเดิน กันด้วยความสงบสำรวม เมืองทั้งเมืองจึงดูสว่างไสว ไปหมด อีกทั้งยังมีเด็ก ๆ และชาวบ้านมารอล้าง เท้าพระธุดงค์กันเป็นจำนวนมาก แม้ชีวิตจะผจญ อยู่ท่ามกลางวิกฤตภัยธรรมชาติ แต่ชาวบ้านกลับ นำสิ่งที่ดีที่สุดมาจัดเตรียมเป็นภัตตาหาร ถวายทาน ด้วยความศรัทธา พระเดชพระคุณท่านได้กล่าว