ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระธรรมเทศนา
อยู่ในใจ
ตอนที่ ๘
ความรู้ประมาณ
รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา
ความมั่นคงของสังคมสงฆ์
ในช่วงเวลาที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมีพระชนม์อยู่ พระองค์ทรงยับยั้งความใจผ่านวิกฤตการณ์มาได้ทุกครั้ง แต่เมื่อใกล้เวลาที่พระองค์จะดับดับขันธ์อันเป็นนิพพาน ก็ทรงตระหนักว่าพระพุทธศาสนาจะมีอยู่ยาวต่อไปได้ ก็ต้องอาศัยความแข็งแกร่งของหมู่สงฆ์เป็นปราการป้องกันพระพุทธศาสนาให้รอดพ้นจากอันตรายที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
ด้วยเหตุนี้ ในแผนที่พระองค์ทรงบรรจบอยู่ ณ อารามที่บูชาคุณมงคุล มาจะรจรจากกฎหวังมค ทรงมีบริษัษให้พระอานนท์ พุทธอุปัฏฐาก เรียกประชุมสงฆ์เป็นสมาชิก โดยให้พระภิษุกษ์มีอยู่ในกรงารจุดทั้งหมด เดินทางมาประชุมพร้อมกันที่ลาภอัน ซึ่งมีกำหนดบนนที่อยู่ในกรงารจุดทั้งหมด เดินทางมาประชุมพร้อมกันที่ลาภอัน เพื่อรับฟังพระโอวาทสำคัญที่จะใช้เป็นหลักธรรมในการบริหารองค์สงฆ์ให้สามารถดำรงรักษาพระพุทธศาสนาไว้ได้จนแน่นน
เมื่อพระภิษุสงฆ์ทั่งกรุงราจตุเดินทางมาประชุมพร้อมกันแล้ว พระองค์ก็เสด็จประชับบนนพระอาสน์ แล้วแสดงพระธรรมเทศนาที่เป็นการสรุปหลักการบริหารหมู่สงฆ์ ซึ่งทรงใช้งานมาตลอดพระชนม์ชีพเลยทีเดียว นั่นคือ “ภิฑูรปิธานียธรรม ๗ ประการ”
ดังนี้
๑. ภิฑูรพิษหวังได้แต่ความเจริญอย่างเดียว ไม่มีความเสื่อมเลย ตราบเท่าที่ภิกษุยังมั่นประชุมกันเนิ่นนิตย์ ประชุมกันบ่อยครั้ง