การเป็นคนจริงต่อความดี : หน้า 122/124

การเป็นคนจริงต่อความดี ..จะเข้าถึงธรรมได้ง่าย การทำความดีต้องทำมันอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แม้จะไม่มีใครรับรู้ หรือชื่นชมเราก็ตาม สิ่งการทำอย่างนี้ เป็นการจริงต่อความดี คนนี้เป็นคนจริงต่อความดี หากได้ดี เขาก็จะไม่ลุ่มมัว เพราะเขาทราบถึงเป้าหมายของการทำความดีอย่างแท้จริงว่า ทำไปเพื่อความดี เพื่อบุญกุศล เพื่อชดเชาสนัยไม่ดีของตนเองใหหมดไป ฉนั่นความดีสุขวิทย์ ทุกวาระใจ เกิดขึ้นกับตนเอง ดังนั้นเมื่อเขาได้เลื่อนยศหรือดำรงตำแหน่งในตน ๆ ก็ทาม เขาจะไม่หลงระเริงตัว เพราะใจจะคิดแต่เพียงว่า ยศหรือดำรงตำแหน่งเป็นแค่เปลือก การเป็นคนจริงต่อความดีจะเพราะให้สาส์นให้เรานี้เป็นคน ต่อหน้าและหลัง ดังนั้นคนนี้จะรู้จักอาฆาต เชือดเฉือนจิตใจตนเอง ภักดี ศรัทธา และปกป้องเทวา สุขใจ วิญญาณ์ความดี ความสุข ก็จะเบ่งบาน การเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอกไม่ใช่สิ่งที่ดี เพราะฉะนั้นประเภทนี้เกิดจากการขาดคุณธรรม 2 ประการ คือ ขาดความมักดีชูต และขาดความวิริยะอุตสาหะ สิ่งหากขาดความดีงาม จะให้เป็นคนที่มีกำลังปัญญาน้อย เพราะฉะนั้นคุณไม่อ๋อ เมื่อมองคุณไม่อ๋อ ก็สามารถพัฒนาความปัญญาในการดำรงชีวิตวิธีการเทวดาคุณเขา และไม่มีปัญหาในการตรองเรื่องนั้นได้แน่นอน ส่วนคนที่ขาดความวิริยะจะทำให้เป็นคนเกียจคร้าน และสุดท้ายก็จะเอาไม่ได ถ้าหาเราฝึกเป็นคนจริงต่อความดี เป็นคนที่ต่อหน้าและหลังตรงกัน จะทำให้เรานี้เป็นคนหนักแน่นมั่นคง ไม่หวาดระแวง ไม่หวั่นไหว ไม่ฟุ้งซ่าน นักก็ปัญญาได้ง่าย แม้จะอยู่ท่ามกลางวิบัติภัยหรือศัตรูในวันร้ายแรงก็สามารถรอดได้ เพราะในเราสามารถเกลี่ยง องอาจ ไม่มีความหวั่นใจ และเมื่อสภาวะใจเราเป็นเช่นนั้น ก็จะเข้าถึงธรรมได้ง่าย เพราะไม่มีความบริสุทธิ์ อีกทั้งเวลาได้ธรรมะก็จะได้อย่างถูกต้องตรงรอยตามมุมเป็นจริง ไม่มีเชื้อเงาะ ๆ เท๓ ๆ มีบุญตนะฯ มั่นในฯ