การให้ทานและผลแห่งบุญ : หน้า 6/108

ไม่ถูกดูหมิ่นดูแคลน ผู้คนให้ความเคารพ ยกย่อง เกรงใจ ใครเห็นก็เลื่อมใส และจะเป็นผู้ที่พรั่งพร้อม ไปด้วยลาภ ยศ สรรเสริญ สุข แม้ลูกน้องพวกพ้อง บริวารก็อยู่ในโอวาท มีความซื่อสัตย์ทั้งต่อหน้าและ ลับหลัง ให้ทานด้วยมือตัวเอง นักบุญพันธุ์แท้จะให้ทานด้วยมือของตัวเอง บางคนมีศรัทธา แต่ใช้ให้คนอื่นไปทำแทน เช่น ให้ คนรับใช้ตักบาตรแทน เราเกิดมามีมือ มีอวัยวะ ครบถ้วน สมบูรณ์ เมื่อมีโอกาสก็ควรให้ด้วยมือของ เราเอง บุญจะได้เกิดขึ้นในใจเราอย่างเต็มที่ ภาพของ การทำบุญจะติดตาติดใจของเรามากกว่าให้คนอื่น ทำแทน บุญที่ได้จะมีพลังมากกว่าและส่งผลแรงกว่า การให้ผู้อื่นทำทานแทนทำให้กาย วาจา ใจของเรา มีโอกาสสัมผัสบุญได้ไม่เต็มที่ เวลาจะนึกถึงบุญ ก็นึกไม่ค่อยออก ดังนั้น เมื่อปรารภจะทำทาน ให้ ทำด้วยมือของตัวเราเอง ไม่ต้องไปยืมมือคนอื่น ทำบุญ บุญจะได้ส่งผลเกินควรเกินคาด เราจะพบ กับมหัศจรรย์แห่งบุญที่เราได้ทำเอาไว้อย่างดีแล้ว * ในสมัยพุทธกาล พระมหาโมคคัลลานะได้ เหาะขึ้นไปในเทวโลก เห็นวิมานของเทพบุตรองค์หนึ่ง สว่างไสวเป็นพิเศษ ท่านจึงสอบถามว่า “ดวงจันทร์ โคจรอยู่ในอากาศ ส่องแสงกระจ่างในท้องฟ้าที่ ปราศจากเมฆฝน ฉันใด วิมานของท่านก็เปรียบ ฉันนั้น ตั้งอยู่ในอากาศ ส่องรัศมีสว่างไสว ท่านบรรลุ เทวฤทธิ์แล้ว มีอานุภาพมาก ครั้งเกิดเป็นมนุษย์ได้ ทำบุญอะไร จึงมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ และทำไม วรรณะของท่านจึงสว่างไสวไปทุกทิศ เทพบุตรมีความปลื้มปีติที่พระเถระกล่าว ชื่นชม จึงตอบท่านไปว่า “สมัยที่ยังเป็นมนุษย์อยู่นั้น มีภิกษุรูปหนึ่งจำพรรษาอยู่ที่วัดใกล้หมู่บ้าน ครั้น ออกพรรษาปวารณาแล้วก็ได้เดินทางไปเข้าเฝ้า พระผู้มีพระภาคเจ้า ระหว่างทางได้พบกับข้าพเจ้า * มก. ภิกขาทายกวิมาน เล่ม ๔๔/๕๖๐