วันครูวิชชาธรรมกาย (โอวาทคุณครูไม่ใหญ่) : หน้า 35/108

วันครูวิชชาธรรมกาย (โอวาทคุณครูไม่ใหญ่) การบังเกิดขึ้นของพระเดช พระเดชพระคุณหลวงปู่บนโลกมนุษย์ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เพราะว่าพญามาร กันนักกันหนาทีเดียว เนื่องจากการที่จะไปปราบมารประหารกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษไปถึง ต้นเหตุของพญามารนั้น ต้องมีกายมนุษย์จึงจะเร็วแรง เพราะฉะนั้นพญามารจึงกลัวการบังเกิด กายมนุษย์ของพระเดชพระคุณหลวงปู่มากทีเดียว รวมทั้งกายของทุก ๆ คนในโลกด้วย แต่ว่าเรา แต่ละคนไม่ทราบว่าตนเองมีความสำคัญ เราทุกคนมีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ภายในตัว ซึ่งจะเปิดเผย ความลับของชีวิตคือพระธรรมกาย แต่ความลับนี้ถูกปิดตายเหมือนเอากุญแจล็อกไว้ แล้วก็ ขว้างกุญแจทิ้งไปเลย จนกว่าจะมีผู้รู้บังเกิดขึ้นในโลก มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้น จึงจะมา แนะนำสั่งสอนให้เราเข้าใจ แล้วเราก็จะทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง กลับไปหาเป้าหมายที่แท้จริงของ ชีวิต เพื่อจะได้หลุดพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร เมื่อพระเดชพระคุณหลวงปู่มาบังเกิดขึ้นในยุคของเรา ก็ถือว่าเรามีบุญลาภมาก อย่าให้ โอกาสดีเป็นวิกฤตของชีวิต การที่เราได้มารู้หลักวิชชาเกี่ยวกับเรื่องการทำใจหยุดนิ่งให้เข้าถึง พระธรรมกาย ถือว่าเป็นบุญลาภของเรา ถ้าไม่มีท่านก็ยากที่เราจะรู้ได้ เพราะคำสอนของพระสัมมา สัมพุทธเจ้าที่ถูกบันทึกเอาไว้ตามพระคัมภีร์นั้น เมื่อกาลเวลาผ่านไป ๒,๕๐๐ กว่าปี ก็กระจัดกระจายไป ด้วยสาเหตุสงครามบ้าง ทุพภิกขภัยบ้าง ดังนั้น คำสอนจึงไม่ปะติดปะต่อกัน มีคำว่าพระธรรมกาย หลงเหลืออยู่ในคัมภีร์เถรวาทบ้าง มหายานบ้าง กระจัดกระจายกันไป แปลความหมายที่แตกต่าง กันไป และยากต่อการน้อมนำมาปฏิบัติเพื่อที่จะเข้าถึงได้