ศิลป์ในการสอนและการเปิดสวรรค์ : หน้า 69/108

2 กว่าแพทย์จะรักษาคนไข้ได้ วิศวกรจะก่อสร้างได้ สถาปนิกจะออกแบบได้ นี่เป็น ศิลป์ขั้นต้น เอาวิชาความรู้มาเปลี่ยนเป็นฝีมือ คือเอาความรู้ดิบ ๆ มาใช้งานให้สร้าง ประโยชน์สุข ในการดำรงชีพได้ นี่เป็นศิลป์ขั้นต้นที่ยังต้องฝึกแทบตาย แต่การจะปิดนรกเปิดสวรรค์ได้ จะต้องใช้ศิลป์อีกขั้นหนึ่งที่จะเปลี่ยนความรู้ขั้นต้น มาใช้สร้างบุญได้ เพราะว่าต้องฝึกนิสัยอายความชั่วกลัวความบาปให้เกิดขึ้น ภาษาพระ เรียกว่า มีหิริโอตตัปปะหรือเทวธรรม นี้คือศิลป์ตัวจริง เป็นศิลป์สำหรับปิดนรกเปิดสวรรค์ ผู้ที่จะสอนศิลป์ขั้นสูงนี้ได้ ก็ต้องเป็นครู แต่ศิลป์ขั้นสูงสุด คือ เปิดนิพพาน ผู้ที่ทำได้คือสมณะ นั่นคือโคตรของศิลป์ คนที่จะเป็นครูอาจารย์ได้ก็ต้องมีศาสตร์และศิลป์ที่เหนือกว่าลูกศิษย์ Q). ต้องรู้จริง ทำได้จริง ความประพฤติดีเยี่ยมจริง สามารถตั้งหลักฐานได้ และ ปิดนรกเปิดสวรรค์ให้ตัวเองได้ ๒. สอนให้ลูกศิษย์ทำได้จริง ความประพฤติดีเยี่ยมจริง ตั้งหลักฐานได้ และปิดนรก เปิดสวรรค์ให้ตัวเองได้ ในหนังสือเล่มนี้จะกล่าวถึงในระดับนี้ ๓. สอนในระดับที่เปิดนิพพานให้ตัวเองและลูกศิษย์ได้ เป็นเรื่องของสมณะ จะไม่พูด ถึงมาก หากจะพูดถึงก็จะพูดในลักษณะเหนือฟ้ายังมีฟ้า เพื่อจะแก้ไขมิจฉาทิฐิระดับลึก ๆ ของลูกศิษย์ ก็ต้องไปเอาศิลป์ชั้นสูงของสมณะท่านมาแก้ไข เพื่อว่าไปเจอลูกศิษย์แสบ ๆ เราหักเขาไม่ลง ก็คว้าข้อมือเขาไปหาสมณะ ครูคนที่ ๓ ช่วยดัดนิสัยให้ ୩ เพราะฉะนั้น การที่ใครจะเป็นครูดีมีทั้งศาสตร์และศิลป์ได้ ก็ต้องปฏิบัติตามวุฒิธรรม วุฒิธรรม ๔ ครูที่จะเป็นครูดีได้ก็ต้องได้ครูที่มีศาสตร์และศิลป์ฝึกอบรมให้ นั่นคือ ต้องฝึกตัวเอง ตามหลักวุฒิธรรม ได้แก่ 6). ต้องหาครูดีให้พบ ๒. ต้องฟังคำครูดีให้ชัด ๓. ต้องตรองคำของครูดีให้ลึก ๔. ต้องปฏิบัติตามคำของครูดีให้ครบ แต่การที่เรามองเรื่องนี้ไม่ออก เพราะเราจะเอาแต่การทำมาหากินในโลกนี้ ไม่ได้คิดถึง ชีวิตหลังความตายในโลกหน้า ทั้ง ๆ ที่ศาสดาในแต่ละศาสนา ได้มองไปถึงเรื่องนรกสวรรค์ กันทุกศาสนา เพราะฉะนั้น ครูที่มองแต่ชีวิตปัจจุบันอย่าไปเอามาเป็นครู เพราะไม่มีศิลป์ที่จะ ปิดนรกเปิดสวรรค์ให้ลูกศิษย์ได้