การให้ทานและอานิสงส์ของการทำบุญ : หน้า 8/108

304 แตกร้าวบ้าง หรือได้มาไม่นานก็มีอันจะต้องแตก ทำลายไปบ้าง เหมือนของที่ถูกทิ้งขว้าง อีกนัยหนึ่ง คือ ให้ของที่ไม่ประณีต เวลาสมบัติเกิดก็จะได้ของ ที่เจือวิบัติ บางทีก็เป็นทุกขลาภที่ทำให้ร้อนใจใน ภายหลัง ควรทราบอานิสงส์ของทานแล้วจึงให้ ประการสุดท้าย ผู้ให้ต้องทราบถึงอานิสงส์ ของการให้ทานแต่ละอย่างเพื่อจะได้ยังความปลื้มปีติ ใจในทานบารมี เบื้องต้นต้องให้โดยเชื่อผลที่จะมีใน อนาคต บางคนให้โดยไม่แน่ใจว่าจะมีผลในอนาคต การให้แบบนี้ใจจะไม่ทุ่มเทในบุญ กุศลก็เกิดกับใจ ได้ไม่เต็มที่ เหมือนเวลาที่เราทำงานอย่างมีความ เชื่อมั่นในผลสำเร็จ เราจะทุ่มเทความพอใจและความ เพียรลงไปอย่างเต็มที่ ผลงานที่ออกมาก็จะดี การ ทำบุญทุกอย่างล้วนมีอานิสงส์ เราหว่านพืชเช่นใด ก็จะได้ผลเช่นนั้น เวลาจะทำบุญอะไร จึงควรให้ ความสำคัญของอานิสงส์ เราจะได้ทำบุญอย่างมี ชีวิตชีวา เพราะรู้ว่าผลบุญอันยิ่งใหญ่กำลังรอคอย เราอยู่ จะเห็นได้ว่า มนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะได้ไป บังเกิดในสวรรค์ทั้งนั้น เพราะสวรรค์เป็นของกลาง ของทุกคน ไม่ได้เป็นของใคร เหมือนดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว อากาศ ไม่มีใครเป็นเจ้าของ ทุกคนมีสิทธิ์ใช้ได้เหมือนกันหมด เพียงแต่ว่าจะใช้ สิทธิ์หรือไม่ ถ้าอยากไปสวรรค์ก็ปลูกฉันทะ ให้ละเว้น บาปอกุศลทุกชนิด หมั่นประกอบการกุศลทุกอย่าง อันจะทำให้ใจผ่องใส เมื่อจิตผ่องใส ชีวิตหลังความ ตายก็จะได้ไปเสวยทิพยสมบัติในสวรรค์ เมื่อบุญ เต็มเปี่ยมก็จะสามารถเจริญสมาธิภาวนาได้เข้าถึง ธรรม หมดกิเลสเป็นพระอรหันต์ แล้วได้ไปเสวย เอกันตบรมสุขในอายตนนิพพานอันเป็นเป้าหมาย สูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งปวง “ผู้ใดมีศีล ได้ของมาโดยธรรม มีจิตเลื่อมใส เชื่อกรรมและผลของกรรม ให้ทานในท่านผู้มีศีล เรากล่าวทานของผู้นั้นว่ามีผลไพบูลย์” (พุทธพจน์)