ความหมายของชีวิตและการสร้างบุญ : หน้า 82/99

D M C ช่องนี้มีค่าตอบ ๙๑ ๒.๑ ๒.๒ ๒.๓ ๒.๔ ๒.๕ ๒.๖ สุด ๆ - จากนั้นเธอก็ตั้งใจนั่งฟังธรรมไปพร้อมกับ : เดินทางกลับดุสิตบุรี ภายหลังจากที่งานชำระร่าง เพื่อนนักเรียนอนุบาลฯ จนกระทั่งคุณครูไม่ใหญ่ เดินทางกลับ เมื่อคุณครูไม่ใหญ่เดินทางกลับ ท่านเทพธิดา ของเธอเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว บทส่งท้ายตอนที่ ๑ เห็นไหมว่า ความตายเป็นสิ่งที่ไม่มีนิมิตหมาย ใหม่ก็กลับขึ้นไปนั่งอยู่บนเทวรถ แล้วก็เคลื่อนไป : เห็นหน้ากันอยู่วันนี้ วันพรุ่งนี้เราอาจจะเป็น “อดีต จอดที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์เช่นเดิม : มนุษย์” หรือพูดภาษาบ้าน ๆ ว่า “ตาย” ก็ได้ ๑.๑๒ หลังจากนั้นเธอก็นั่งสมาธิเพื่อนึกทบทวน เพราะฉะนั้น ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ เรา บุญของเธอต่อ ยิ่งเธอนึกทบทวนบุญของตัวเอง : ก็ควรใช้ทุกลมหายใจของเราให้มีค่ามากที่สุด คือ มากเท่าไร ความปลื้มปีติใจก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น ให้เป็นลมหายใจที่เป็นไปเพื่อการสร้างบุญ สร้าง แม้ในช่วงแรก ๆ ความรู้สึกผูกพันในครอบครัว บารมี ถ้าเมื่อไรที่ลมหายใจสุดท้ายของเราหมดไป จะมารบกวนจิตใจของเธออยู่บ้าง แต่เมื่อเธอได้ เหมือนอย่าง "ลูกนักรบหญิงพันธุ์ตะวันนามว่า นึกถึงบุญมากเข้า ๆ จนกระแสบุญควบแน่นอยู่ : สุพัตรา ภูริปัญโญ” วันนั้นเราจะรู้ซึ้งถึงคุณค่าของ ภายในใจ ความรู้สึกผูกพันในครอบครัว หรือใน : ชีวิตที่เหลืออยู่ คน สัตว์ และสิ่งของ ก็ได้เจือจางเบาบางลงไป เรือย ๆ ดังนั้นใครที่ยังมีลมหายใจอยู่ก็ให้รีบขวนขวาย สั่งสมบุญกุศลให้มาก ๆ เมื่อไรที่ลมหายใจสุดท้าย แม้ในขณะนี้ ความปลื้มปีติใจของเธอจะเพิ่ม ของเรามาถึง เราจะได้ไปแบบผู้มี “สติดี” ที่ไม่ มากขึ้นเพียงใดก็ตาม แต่ภายในใจลึก ๆ เธอก็: สติแตกและครั่นคร้ามในมรณภัยอย่างลูกสุพัตรา ยังรู้สึกเสียดายที่ตัวเธอต้องจากโลกนี้ไปเร็วกว่า : ภูริปัญโญ ที่คิด เพราะในความเป็นจริงแล้ว เธอยังอยากอยู่ ๒.๑ บุพกรรมที่ทำให้ลูกสุพัตราต้องมาป่วย สร้างบารมีกับคุณครูไม่ใหญ่และหมู่คณะต่อไป ด้วยโรคมะเร็งปอดและเสียชีวิตด้วยอาการน้ำท่วม อีกนาน และในตอนนี้ เธอมีความตั้งใจที่จะ ปอด เพราะเศษกรรมจากกรรมปาณาติบาตที่เธอ ๆ