การบวชและการเรียนรู้ในพระพุทธศาสนา : หน้า 40/136

นี่คือการแสดงความหมายในระดับหนึ่ง โบราณท่านจึงบอกว่าบทตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ "แต่เป้าหมายที่สำคัญที่สุดของการบวช ก็ คื อ ช วี ต โดยมีวัตถุประสงค์ มีเป้าหมายมาตัวเอง คือตัวเองผู้บวช โบราณท่านใช้คำว่าบวชเรียน คือบวชแล้วต้องเรียน คำว่าเรียนในที่นี้ อาจจะเรียนธรรมะ เรียนคำสอนของพระพุทธเจ้าจากครูอาจารย์ที่เป็นพระอาจารย์ เรียนธรรม เรียนบาลี เรียนอะไรก็แล้วแต่ ที่เป็นเรื่องคำสอนของพระพุทธเจ้า นี้เรียกกันว่ า เรียนในห้องเรียน หรือ เรียนโดยมีครูอาจารย์โดยตรง เรียนอีกแบบหนึ่งก็คือเลียนแบบ เลียนแบบก็ คือศึกษาว่า คำถามความรู้ ใช้ตาเป็นครู ใช้เป็นอาจารย์ ดูพระทิเบลงเป็นตัวอย่าง ท่านเคารพอย่างไร กราบอย่างไร phบอย่างไร ไหว้อย่างไร ประพฤติปฏิบัติอย่างไร ทำสมาธิอย่างไร ก็ประพฤติปฏิบัติตามท่าน เลียนแบบท่าน เมื่อเราได้เลียนแบบ เ ร า ก็ เป็น เ ร า เ สี ย เ ค่ เ ห มื อ น เ ธ อ เท่ า นั้นก็คือ" บวชเรียนก็ คือ บวชเพื่อการนี้ ทั้งศึกษา ทั้งหาความรู้ ทั้งเรียนแบบ รู้แล้ว เริ่มแบบแล้ว ก็ นำเอาไปใช้ นำไปประกอบปฏิบัติ ประพฤติปฏิบัติ ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าสอนอย่างไร ก็ ทำอย่างนั้น ให้ อะไร เลย ก็ ได้ เว้นไว้ ความประพฤติปฏิบัติ เรียนร้อยขึ้น นี้ก็ คือ เ ร ยี ย น เ บิ ด เ กิ ด ขึ้น เองก็ เป็น การเรียนเหมือนกัน" "บวชเรียนก็ คือ บวชเพื่อการนี้ ทั้งศึกษา ทั้งหาความรู้ ทั้งเรียนแบบ รู้แล้ว เรียนแบบแล้ว ก็ นำเอาไปใช้ นำไปประกอบปฏิบัติ ประพฤติปฏิบัติ ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าสอนอย่างไร ก็ทำอย่างนั้น ให้ อะไร เลย ก็ ได้ เลยได้ ความประพฤติปฏิบัติออกจะสมบูรณ์ เรียนร้อยขึ้น นี้ก็ คือ เรียนแบบ ก็ เป็นการเรียนแบบเดียวกัน" "สพพระทุกชนิดสถานะนิพพานจะดังจะสะเทือนตายยะ" "สพพระทุกชนิดสรรเสนะ หมายถึง สัลดออกจากทุกปวง นิพพานะ สัลดจะะตินิยะนะ หมายถึง ทำให้แจ้งขึ้นจะนิพพาน หมดทุกปวง ในที่นี้ก็ คือ หมดกิเลส อันเป็นที่ตั้งแห่งความทุกข์ จะโลกะ ละ โกรธะ ละโลภ ละหลงได้ ติดกิเลสได้เด็ดขาด ก็ปพิพาน ถ้ายังไม่ถึงระดับนั้น บรรเทาได้เรามีความสุข มีความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า พัฒนาขึ้น นี้เป็นเบื้องต้น ถ้าหากว่าอยู่เป็นพระต่อไป ปฏิบัติสูงขึ้นไป ละก็เสด็จได้เป็นพระอริยบุคคลได้ นี้คือเป้าหมายของการบวช บวชเพื่อการพ้นจากทุกข์ อย่างที่เธอจะพบหลายเปล่งจากจบของบวชว่า "สัพพะทุกขะสสระนิพพานะนิพพานจะ สังกิดระนะฏยะ "สัพพะทุกขะนิสสระนะ หมายถึง สัลดออกจากทุกปวง นิพพานะ สัลดจะะตินิยะนะ หมายถึง ทำให้แจ้งถึงจะนิพพาน หมดทุกปวง ในที่นี้ก็ คือ หมดกิเลส อันเป็นที่ตั้งแห่งความทุกข์ อะโลกะ ละโกรธ ละหลงได้ ตัดกิเลสได้เด็ดขาด ก็ นิพพาน ถ้ายังไม่ถึงระดับนั้น บรรเทาได้เรามีความสุข มีความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า พัฒนาขึ้น นี้เป็นเบื้องต้น ถ้าหากว่าอยู่เป็นพระต่อไป ปฏิบัติสูงขึ้นไป ละก็เสด็จได้เป็นพระอริยบุคคลได้ นี้คือเป้าหมายของการบวช บวชเพื่อการพ้นจากทุกข์ อย่างที่เธอจะพบหลายเปล่งจากจบของบวชว่า" สัพพะทุกขะสสระนิพพานะนิพพานจะ สังกิดระนะฎยะ"