ข้อความต้นฉบับในหน้า
อวิเชา ปริม มะ ความไม่รู้เป็นลักษณะที่สุด (๒/๑๐๕)
สิ่งของปลอเปลวแปลปลอม โลงชื้นฉิม คอนกรีตมีขยะเจือปน ย่อมสร้างมลทินและอันตรายอย่างใหญ่หลวงได้ แต่กระนั้นก็ไม่มีเศษเล็กแต่ง “อวิเชา” ที่ปลอมปนอยู่ในใจมนุษย์ อวิเชาเป็นต้นตอแห่งความไม่รู้ทั้งปวง ความไม่รู้ที่ทำให้คนเราคิดผิด พูดผิด กระทำผิด เป็นสิ่งติดตามมานับพันปีมานับนานแล้ว ความไม่รู้ความเป็นจริงของชีวิต คือไม่รู้ทุกข์ ไม่รู้สาเหตุที่เกิดทุกข์ ไม่รู้ว่าต้องดับทุกข์แห่งทุกข์ ไม่รู้วิธีดับทุกข์ ซึ่งจะทำให้หลุดพ้นจากสังสารวัฏ ความไม่รู้สิ่งเหล่านี้เป็นมลทินที่ร้ายแรงที่สุด อันตรายที่สุด ต้องเร่งแก้ไขอย่างด่วนที่สุด จะแก้ไข “อวิเชา” ได้ ด้วยมี “วิชาชา” จะแก้ไข “ความไม่รู้” ได้ ด้วยมี “ความรู้” ความรู้ที่เกิดจากใจหยุดนิ่ง ก่อนเกิดการเห็นแจ้งในธรรมสั่ง พรั้งพจญญาให้สว่างไสว หลังไหลความสุขใจอย่างไม่มีประมาณ สะอาด สว่าง สงบ รู้แจ้ง เห็นแจ้ง ไม่มีช่อวงให้มลทินใจอยู่อย่างเม่นมื่น จึงหลดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง.
อยู่ในบุญ พฤษภาคม ๒๕๔๗