การจารึกพระไตรปิฎกในประเทศไทย วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน พฤษภาคม พ.ศ.2557 หน้า 83
หน้าที่ 83 / 136

สรุปเนื้อหา

ในประเทศไทยมีการจารึกพระไตรปิฎกบนแผ่นลาน โดยเริ่มจากการใช้ศิลป์อักษรสีหลังจากยุคสุไท ผู้จารุกต้องมีทักษะเฉพาะในการตีเส้นแนวให้เรียบร้อย และใช้เหล็กจารให้ตัวอักษรชัดเจน การจารุกรวมถึงการควบคุมน้ำหนักเพื่อไม่ให้เกิดรอยฉีกขาดที่ใบลาน เป็นต้น แสดงถึงความสำคัญของการรักษาศิลปะการจารึกนี้ให้คงอยู่ โดยเฉพาะตั้งแต่พฤษภาคม ๒๕๕๗ ที่อยู่ในบุญ ๙๙ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การจารึกพระไตรปิฎก
-อักษรและเทคนิคการจารึก
-ความชำนาญของผู้จารึก
-ประวัติศาสตร์การใช้แผ่นลาน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

สำหรับประเทศไทยปกครองด้วยหลักฐานว่ามีการจารึกพระไตรปิฎกบนแผ่นลาน โดยถ่ายออกจากอักษรสีหลังแต่มัยสุไท ในยุคนั้นนิยมจารึกด้วยอักษรขอม ต่อมามีการจารึกด้วยอักษรอื่น ๆ เช่น อักษรอมญอ อักษรามัญล้านนา อักษรามีสาว เป็นต้น ก่อน ลงมืออาจารย์จะตีเส้นแนวเป็นแนวไว เพื่อช่วยให้จารได้เป็นระเบียบสวยงาม โดยส่วนใหญ่ จะมี ๕ บรรทัด จากนั้นจึงใช้เหล็กจารเขียนให้ตัวอักษรอยู่ในเส้นบรรทัด รอยเส้นบรรทัดดีเป็นแนวโดยใช้สีร็อดเส้นถายชุบเขามิไฟผสม น้ำมัน แล้วใช้เหล็กจารเขียนให้ตัวอักษรอยู่ใต้เส้นบรรทัด ขณะจารต้องฝนปลายเหล็กจารให้คงอยู่เสมอเพื่อให้เส้นจารคมชัด ไม่เป็นเส้น นับว่า ต้องอาศัยความชำนาญของผู้จารเป็นอย่างมาก เพราะต้องลงน้ำหนักมือให้พอดี เนื่องจากต้องจารอักษรทั้ง ๒ ด้านของใบลาน หากลงน้ำหนักน้อยเกินไปจะเห็นตัวอักษรไม่ชัด แต่หากลง น้ำหนักมากเกินไป ลานอาจะฉะลุหรือเห็นเป็นรูปร่างบ้างหน้าหนึ่งได้ พฤษภาคม ๒๕๕๗ อยู่ในบุญ ๙๙
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More