ข้อความต้นฉบับในหน้า
กลายมาเป็น 90,000 บาทแรกในชีวิต ที่ไม่มีวันลืมว่า
คนไม่มีอย่างผม... ก็ทำบุญเรือนหมื่นกับเขาได้
เหมือนกัน นึกถึงทีไรก็ปลื้มทุกที จนหลายคน
ถามผมว่า ทำไมต้องทุ่มเทอะไรกันขนาดนี้ ทำไม
ไม่รอให้รวยก่อนหรือพร้อมก่อนแล้วค่อยทำก็ได้
ผมก็เริ่มคิดอีกว่า
เกิดมาครั้งหนึ่งในชีวิต
เราน่าจะมีโอกาสทำบุญ
เป็นล้านกับเขาบ้าง
ผมคิดในภาวะที่
ไม่มีเงินอีกแล้วครับ
ผมขอเรียนตรงนี้ว่า ถ้าหากชาตินี้เกิดเราไม่รวย
เลยล่ะครับ เราก็คงไม่ได้ทำบุญเลยจนตาย พอตาย
ไปก็ไม่มีบุญ พอเกิดใหม่ชาติหน้า ถ้าไม่มีบุญ ก็จะมี
พี่น้องทั้ง ๑๑ คน ของคุณศุภชัย
ๆ
อายตนะดูดไปเกิดในครอบครัวจน ๆ ที่ลำบาก
กว่าเดิมอีก ลืมตาอ้าปากไม่ขึ้นอีก หรือหากเกิด
รวยตอนแก่ขึ้นมาจริง อะไรจะเป็นสิ่งยืนยัน
ได้ว่า ตอนนั้นอารมณ์ในการอยากทำบุญของเรา
จะยังคงอยู่ แต่อย่างชีวิตผมนี่...ทำบุญในขณะที่
ยังไม่รวย ไม่พร้อมอะไรสักอย่าง แต่เมื่อทำแล้ว
บุญในตัวเราก็เพิ่มขึ้นทันที เมื่อมีบุญมากขึ้น
เราก็รวยได้ไม่ยาก ตรงกับที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ท่านสอนเอาไว้ว่า หากอยากรวยให้ทำทาน
หากอยากสวยให้รักษาศีล หากอยากมีปัญญา
ก็ให้ทำสมาธิ
จากนั้น...ผมก็เริ่มคิดอีกว่า เกิดมาครั้ง
หนึ่งในชีวิตเราน่าจะมีโอกาสทำบุญเป็นล้าน
กับเขาบ้าง ผมคิดในภาวะที่ไม่มีเงินอีกแล้วครับ
แต่ไม่มีเงินก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ผมลุยทำ
หน้าที่กัลยาณมิตรอย่างสุดกำลัง ทำแบบชนิดที่
เอาชีวิตเป็นเดิมพัน โดยการชวนคนสร้างพระ
ธรรมกายประจำตัวให้ได้ ๑๐๐ องค์ ภายใน
ระยะเวลา ๑ เดือน ช่วงนั้น.. ผมทั้งทำงาน
ทั้งทำหน้าที่บอกบุญสะบั้นหั่นแหลก จนแปลกใจ