ชีวิตที่งดงามที่สุดในโลก : หน้า 80/100

๗๘ จัมพ์ เน เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (www.banyaibook.com) oytryn ชีวิตที่งดงามที่สุดในโลก ผมมองดูลำต้นที่สูงใหญ่ ไล่สายตาขึ้นไปยังกิ่งก้านที่แผ่ขยาย มองดูใบดกหนาที่ให้ร่มเงาอันร่มรื่น ไม้ใหญ่ต้นนี้ทำให้ผมรู้สึกเย็นกายเย็นใจทุกครั้งที่เข้าใกล้ จนผมรู้สึกว่านี่คือต้นไม้ที่สวยงามที่สุด ในโลก ความสวยงามที่ว่านี้ไม่มีรางวัลใด ๆ มารับรอง ไม้ใหญ่ที่ขึ้นอยู่ริมทางเดินภายในวัดต้นนี้ สำหรับผมความสวยงามนั้นอยู่ที่เขาได้คอยทำหน้าที่บังเปลวแดดที่ร้อนระอุ และบังฝนให้กับ พระภิกษุสงฆ์ที่เดินผ่านทุกวันอย่างต่อเนื่อง ผมมักได้ยินเรื่องราวของต้นไม้เสมอเมื่อเดินตามหลวงพ่อ ขณะที่เดินผ่านใต้ร่มไม้ใหญ่ ท่านบอกว่าต้นนั้นโตเคียงบ่าเคียงไหล่มาตั้งแต่เริ่มสร้างวัด แล้วท่านก็ชี้ไปที่ไม้ต้นหนึ่ง ส่วนบางต้น มีอายุแก่กว่าผม เพราะปลูกตั้งแต่ผมยังไม่เกิด แต่มีอยู่ต้นหนึ่งที่หลวงพ่อรู้สึกเสียดาย เป็นต้นที่ ปลูกคู่มากับวัด ได้ถูกพายุพัดหักโค่นจนล้มเมื่อไม่นานมานี้ ความสูงใหญ่ของลำต้นพาดข้าม ถนนเลยไปถึงริมตลิ่งฝั่งตรงข้าม ในครั้งนั้นต้องระดมเจ้าหน้าที่มาช่วยกันขนย้ายออกไป โดย ต้องเลื่อยออกเป็นท่อน ๆ เสียก่อน การจะตัดต้นไม้มักจะตัดในกรณีที่จำเป็น อย่างเช่นเมื่อต้นใดต้นหนึ่งล้มหรือตายจากไป และเมื่อตัดออกไปแล้วหลวงพ่อจะให้ปลูกต้นใหม่ขึ้นมาทดแทน บ่ายวันหนึ่งหลวงพ่อได้เดินมายังต้นไม้ที่สวยที่สุดในโลก ท่านหยุดและมองไปที่ไม้ใหญ่ต้นนี้ ถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ทุกสิ่งยังคงสวยงามเช่นเดิม แต่ที่เห็นในครั้งนี้แตกต่างไปจากเดิม ขณะที่ผมมองดูอยู่ก็ได้ยินเสียงหลวงพ่อพูดขึ้นว่า “ถ้ายังมีไม้ต้นนี้อยู่ ถึงจะเป็นไม้ผุ ๆ เก่า ๆ คร่ำคร่าทรุดโทรม ใบไม่หนาแน่นมากเหมือนไม้หนุ่ม แต่เขาก็ยังมีร่มเงาให้” แล้วหลวงพ่อ