ข้อความต้นฉบับในหน้า
๗๒
...กระผมรู้สึกประทับใจทุกสิ่งทุกอย่างของการบวชครั้งนี้ครับ และดีใจที่ตัวเองได้
มาบวชเป็นพระครั้งแรก กระผมชอบชีวิตพระมาก รู้สึกว่าชีวิตพระเป็นชีวิตที่มี
อิสรภาพมาก
ประสบการณ์ภายใน
ในช่วงบ่ายวันที่ 6 กันยายน ขณะนั่งปฏิบัติ
ธรรม กระผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่นึกถึงดวงแก้ว
ใส ๆ ตอนแรกก็ยังไม่ชัดมาก พอ “สัมมา อะระหัง”
ไปเรื่อย ๆ ดวงแก้วก็ใสชัดเจนมาก ถึงจะมืดแต่ก็มอง
เห็นอย่างน่าประหลาด เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ เห็น
ทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่ หลังจากนั้นก็เห็นจุดเล็ก ๆ ใน
ดวงแก้วนั้น กระผมก็เลยเข้าไปดูใกล้ ๆ มันอธิบายยาก
ว่ารู้สึกอย่างไร
จากนั้นก็ถูกดูดเข้าไปในจุดเล็ก ๆ จุดมัน
เหมือนอุโมงค์เล็ก ๆ เหมือนเดินทางทางอวกาศ มัน
เร็วมาก ๆ ตัวกระผม จิตกระผม ถูกดูดเข้าไปในท่อ
นั้นนานมาก แต่สติยังอยู่ครบถ้วน ไม่ได้หลับ เพื่อน
บอกว่า กระผมนั่งตัวตรงมาก ไม่ขยับเลย สักพักก็
หลุดมาจากท่อ ความรู้สึกหวิว ๆ เหมือนนั่งเรือไวกิ้ง
ในสวนสนุก เห็นดวงแก้วอยู่อีกลูกหนึ่ง จากนั้นก็
เห็นจุดเล็ก ๆ เหมือนเดิมอีก กระผมก็เข้าไปใกล้ ๆ
อีก แต่คราวนี้ดวงเล็ก ๆ ก็ผุดขึ้นมาเป็นองค์พระ
จากท็อปวิว ชัดยิ่งกว่าชัด องค์พระขยายใหญ่มากขึ้น
มองได้จากทุกมิติ จากเล็กขยายเท่าตัว ขยายใหญ่
ขึ้นอีกเรื่อย ๆ แล้วองค์ใหม่ก็ผุดขึ้นมาอีกเรื่อย ๆ
เหมือนองค์พระออกจากอุโมงค์มาเป็นท่อ เป็นสาย
ผุดซ้อนขึ้นมานับไม่ถ้วน องค์แล้วองค์เล่า ๆ ๆ ๆ
เป็นความรู้สึกประหลาด แต่ก็มีความสุขมาก สิ่งที่
กระผมเห็นนี้ ถูกต้องไหมครับ และกระผมต้อง
ทำสมาธิต่อไปอย่างไรครับ
PO
กระผมมาบวชครั้งนี้ อยากเอาบุญให้โยมพ่อ
ที่เสียชีวิตไปจากอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ชนกับ
รถบรรทุกด้วยอายุเพียง ปี และกำลังจะเป็น
นายอำเภอ ตอนนั้นกระผมอายุแค่ ๑๐ ขวบเท่านั้น
แม่กระผมต้องทำงานคนเดียว เพื่อเลี้ยงกระผมและ
น้องชายอีก ๑ คน
สุดท้ายนี้ กราบขอความเมตตาพระเดช
พระคุณหลวงพ่อฝันในฝันด้วยครับ
...ขณะนั่งปฏิบัติธรรม กระผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแค่นึกถึงดวงแก้วใส ๆ ตอนแรกก็ยังไม่ชัดมาก
พอ “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อย ๆ ดวงแก้วก็ใสชัดเจนมาก ถึงจะมืดแต่ก็มองเห็นอย่างน่าประหลาด....
ๆ