ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธามวรรษ สูตรรัฐแห่งความสุข
สรุปแนวคิดจากพระสูตร ๒-๗
๗. เวลาสูตร
ในช่วงนุเคราะห์พระสูตร พระศาสดา ตรัสให้นาฎบัณฑิต
เศรษฐี ดังนี้
ก่อนคุณธบุดี บุคคลให้ทานอันเสร้าหมองหรือประณีตตาม
แต่ให้ท่านนั้นโดยไม่เครพ ไม่ทำความองอ้อมให ไม่ให้ด้วย
มือของเอง ให้ของที่เหลือ ไม่เชื่อธรรมและผลของกรรม (ตรงกับ
อstatesปริทรัพย์สูตร ช่วงแรก)
ให้ทาน ทานนั้นๆ ย่อมบังเกิดผลในตระกูลใดๆ ในตระกูล
นั้นๆ จิตของผู้ให้ทานย่อมไม่ขอไปเพื่อบริโภคอาหารอย่างดี
อ่อมไม่อ้อมไปเพื่อบริโภคอย่างดี ย่อมไม่อ้อมไปเพื่อบริโภค
ยานอย่างดี ย่อมไม่อ้อมไปเพื่อบริโภคกามคุณ ๕ อย่างดี
แม่บรีวารชนของผู้ให้ทานนั้น คือ บุตร วรรยา ทาส คนใช้
คนทำงาน ก็ไม่เชื่อฟัง ไม่เงี่ยหูฟัง ส่งจิตไปที่อื่น เสีย ข้อนั้น
เพราะเหตุไร นี้นี่เป็นเพราะผลแห่งกรรมที่ตนทำโดยไม่เครพ
ก่อนคุณธบุดี บุคคลให้ทานอันเสร้าหมองหรือประณีตตาม
แต่ให้ทานนั้นโดยเครพ ทำความนอบน้อมให้ ให้ด้วยมือของเอง
ให้ของที่ไม่เหลือ เชื่อธรรมและผลของกรรมให้ทาน (ตรงกับ
อstatesปริทรัพย์สูตร ช่วงท้าย)
ทานนั้นๆ บังเกิดผลในตระกูลใดๆ ในตระกูลนั้นๆ จิตของ
ผู้ให้ทานย่อมไปเพื่อบริโภคอาหารอย่างดี ย่อมอ้มไปเพื่อ
บริโภคอย่างดี ย่อมไปเพื่อบริโภคกามคุณ ๕ อย่างดี (สัปปุรสานสูตร บ้อ ๔
ครั้งนี้เป็นผู้จิตอนุสรรให้ทานแล้ว ย่อมเป็นผู้มั่ง มีทรัพย์มาก
มีโภคะมาก และเป็นผู้จิตน้อมไปเพื่อบริโภคาของคุณ ๕
สูงยิ่งขึ้น ในที่ทานนั้นเป็นผล)