ทานวาระ สูตรรัดแห่งความสุข : หน้า 81/120

ทานวาระ สูตรรัดแห่งความสุข สรุปแนวคิดจากพระสูตร ๑๙-๒๖ เมื่อเรา (ทายก) เข้าถึงธรรมมีความบริสุทธิ์ ได้ทำบุญคุณ นามบุญ ที่ข้าถึงธรรม มีความบริสุทธิ์เช่นกัน (แม้จะยังไม่ได้เป็นพระอริยะเจ้า) เราถึงได้บุญมาก เพราะบุคคลเป็นผู้บริสุทธิ์ ทั้ง ๒ ฝ่าย แม่จะมีความเข้าใจว่าการทำกว่าว ได้ผลบุญมากที่สุด การรักษ์ลงมา แต่ก็มากกว่าการทำทาน แต่การประกอบเหตุต่างกันโดยได้ผลบุญที่แตกต่างกัน ดังนั้นจึงควรทำทุกอย่างทั้ง ทาน, ศีล, ภาวนา การทำทาน ย่อมได้ โภคทรัพย์สมบัติ การรักษ์ศีล ย่อได้ รูปสมบัติ น่าดู ส่วนและแข็งแรง การทำภาวนา ย่อมได้ คุณสมบัติ ที่เฉลียวฉลาด เป็นต้น ในอรรถกถา ยังกล่าวไว้ว่า ส่วนบุญทั้งหลายมีทานเป็นต้น เหล่านี้ พึงทราบโดยอุปมาดังนี้ ก็แม้ว่า เขาทำบุญทุกวีกให้เป็นพื้นเสมอกัน เช่นกับหน้ากลองปลาดิบลังตั้งแต่ต้นแล้ว พึ่งไหว้พระอริยบุคคลนั่ง ณ ที่นั้นมีโลบในบุคคล ๑๐ แวบ, สกทาคามีบุคคล ๕ แวบ, อนาคา มีบุคคล ๒ แวบศรีง, พระขิณาสพ ๑ แวบ, พระปัจฉากทุทธเจ้าพึ่งมี ๑ แวบ, พระสมัภสมัพุทธเจ้าพระองค์เดียวเท่านั้น ทาน queซึบบุคคลฉวยจำเพาะแต่พระสมัพสมัพุทธเจ้า มีผลมากกว่าทานที่ถวายแล้วเกินประมาณเท่านี้ ส่วนทานนอกนี้ คืออาหารถาน บิณฑบาต ฯลฯ สิกขา การเจริญเมตตา ย่อมไม่ถึงเสี้ยวที่ ๑๑ ของท่านผู้จารนาจโดยความสิ้นไป ด้วยเหตุนี้แหละ พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงได้ตรัสไว้ในสมัยจะปริณิพพานว่า การปฏิบัติมควรเกียรตม์เป็นการบรรลุผลสุขใจ