ข้อความต้นฉบับในหน้า
ทานบารมี สูตรรรัตแห่งความสุข
สรุปแนวคิดจากพระสูตร ๑๖-๑๗
พระสูตรนี้ พระคาถาดารัสให้ำลังใจแก่อนาถบิณฑิกเศรษฐี และตรัสแจง อานิสงส์ของการทำบุญกับทักษิณยุบ ลูก(ปฏิบัติคลิกทาน ประการที่ ๑ - ๑๐๐ ในทักษิณวิริยะสูตร)
ในหมวดการทำทาน เฉพาะวัตถุทาน ไม่รวมธรรมทาน หรืออภัยทาน การสร้างวิหารถวายสงฆ์ ผู้มาจากาติฐิ มีอานิสงส์มากที่สุด
ว่่าว่า วิหารทาน ในอรรถกถา อธิบายไว้ดังนี้
ในบทนี้ว่า ดังฑุติกัส สงฆ์ อุทิศสาส ควา เจดีย์ออม ประดิษฐานอยู่ การมีธรรมพวกเขื่อมกระทำกันในที่มีวิหารที่บูคคลสร้างถวายสงฆ์ผู้มาจากติฐิทั้ง ๔ ภิกษุทั้งหลาย มาจากติฐิทั้ง ๔ และจากติฐิน้อยแล้วไม่ต้องซักถาม ล้างเท้แล้วเอากุญแจเปิดประตู ทำความสะอาดเสนาะเสร็จอยู่แล้ว ยอมได้ซึ่งความผาสุก วิหารนั้น โดยที่สุตแม่เป็นบรรณฑลา ที่เกิดแก่ตนอยู่ใน ๕ ทิก เขาก็เรียกว่า วิหารที่บูคคลสร้างถวายสงฆ์ผู้มาจากติฐิทั้ง ๔ เหมือนกัน
เป็นคติความเชื่อของบรรพบุรุษ ในทุกกุศลมีย์ ที่ว่าสร้างถวายวัตในพระศาสนา โดยเฉพาะการสร้างวัด จะมีอานิสงส์มาก ซึ่งถือความเชื่อก็สอดคล้อง ตรงกันกับพระสูตรนี้ ดังนั้นแม่เราจะไม่มีโอกาสพบเนื้อนาบุญอันเลิศ เช่น พระสัมมาสัมพัทเจ้า, พระปัจเจกพุทธเจ้า, พระอริยเจ้าทั้ง ๔ ประเภท แต่เราก็สามารถสร้างบุญใหญ่ ได้โดยการสร้างวิหารทาน เมือเปรียบเทียบการทำบุญทุกประเภทแล้ว เราจะเห็นได้ว่า การทำกวานนา ด้วยการเจริญอนิมจิสตะนั้น แม้เวลาลัดนิวมือเดียว หรือการเจริญเมตตาจิต แม้พึ่งเวลาสุดดมของหอม (ดูขยายความในเมตตามสูตร) ได้อานิสงส์มากที่สุด
*** ศาลามุจาก
*** อรรถกถามตสูตร ทุติยวรรคที่ ๒, ล.๓๙, น.๕๓๑, มมร.