ประวัติพระมหาเสถียรและความรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาในศรีลังกา : หน้า 4/128

ปกิณกธรรม เรื่อง : พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ. ๙ / พระมหาวิริยะ ธมฺมสารี ป.ธ. ๙ แผ่นดินเรืองรอง ยุคทองแห่งการบวชพระ ศรีลังกา...ดินแดนเพชรจรัสแสงแห่งวงการ พระพุทธศาสนาในอดีตช่วงราว ๒๕๐ กว่าปีก่อนนั้น จะมีสักกี่ท่านที่รู้ว่าชาวศรีลังกาต้องฝ่าฟันภัยศาสนา ศรีลังกาส่งราชทูตมาขอพระไทย ไปฟื้นฟูพระพุทธศาสนา หลังจากพระพุทธศาสนาทรุดโทรมมานาน อย่างวิกฤตที่สุดถึงขั้นสูญสิ้นนักบวชสืบทอดกันทีเดียว เพราะหมดสิ้นพระภิกษุ สามเณรสรณังกรคิดว่า ทั้งนี้เพราะภัยจากชาวต่างชาติและศาสนาอื่น ที่เข้า “เราน่าจะได้พระภิกษุจากต่างประเทศมาอุปสมบท มาย่ำยีพุทธศาสนาทำลายวัดวาอาราม ซ้ำยังถูก แก่กุลบุตรเพื่อสืบต่อสมณวงศ์ในแผ่นดิน” ครั้นปี กษัตริย์ที่เป็นมิจฉาทิฐินับถือต่างศาสนาใช้อำนาจจับ พ.ศ. ๒๒๘๓ ในสมัยของพระเจ้าศรีวิชัยราชสิงหะ สึกพระภิกษุและเผาพระไตรปิฎกไปเสียสิ้น เหตุการณ์ สามเณรสรณังกรซึ่งในตอนนั้นมีอายุมากแล้ว ได้ทูล เหล่านี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้ไม่มีพระภิกษุเหลือ แนะนำพระราชาให้ส่งราชทูตไปขอพระภิกษุจาก ต่างประเทศมาให้การอุปสมบทกุลบุตร พระราชาทรง แม้สักเพียงรูปเดียว คงเหลืออยู่ก็แต่สามเณรไม่กี่รูป หนึ่งในสามเณรเหล่านั้น มีสามเณรรูปหนึ่ง ชื่อ สามเณรสรณังกร ท่านได้จุดประกายการบวชพระ จนทำให้พระพุทธศาสนารุ่งเรืองยิ่งกว่าเดิม สามเณรสรณังกร เป็นบุตรอำมาตย์ ถือกำเนิด เมื่อพ.ศ. ๒๒๔๒ ที่หมู่บ้านเวฟิวิตะ แขวงเมืองตุมปาเณ เมื่อท่านอายุได้ ๑๖ ปี ก็บวชเป็นสามเณร ร่ำเรียน ศึกษาจนแตกฉานภาษาบาลี และอุทิศตนกับงาน เผยแผ่พระศาสนา ผู้คนมักจะเรียกขานคณะของท่าน ว่า “คณะสรณังกรสมาคม เห็นชอบตามนั้น ครั้นทรงทราบข่าวจากพวกพ่อค้า ชาวฮอลันดาว่า ในตอนนี้ เห็นจะมีแต่กรุงศรีอยุธยา เท่านั้น ที่พระพุทธศาสนาเจริญยิ่งกว่าประเทศอื่น ครั้นสืบทราบชัดเจนแล้ว ก็ไม่ทรงรอช้า ทรงมี รับสั่งให้ราชทูตโดยสารติดเรือไปกับพวกพ่อค้า ฮอลันดามุ่งหน้าไปเมืองอยุธยาทันที ราชทูตมาถึงเมืองไทยได้ไม่กี่วัน ก็ทราบข่าว ว่าพระเจ้าศรีวิชัยสวรรคตแล้ว เลยต้องรีบกลับไป ตั้งหลักที่ศรีลังกาใหม่ เพราะไม่แน่ใจว่า พระราชา