การเหลาใจในธรรมะ : หน้า 108/128

๑๐๖ เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (www.banyaibook.com) เหลาใจ วันหนึ่งเมื่อหลวงพ่อเปิดประตูห้องปฏิบัติธรรมออกมาแล้วเห็นผมนั่งรอท่านอยู่หน้าห้อง ท่านได้ บอกกับผมว่า ช่วงที่รอท่านก็ให้ผมหัดเหลาใจไปด้วย ความเข้าใจของผมในตอนนั้นการเหลาใจก็คือการนั่งหลับตาปฏิบัติธรรมเหมือนที่เคยทำเป็น ประจำทุกครั้ง ผมจึงรับปากกับท่านไปว่า “ครับผม” คำว่าเหล่าใจ ผมคุ้นกับคำ ๆ นี้ เพราะได้ยินหลวงพ่อพูดกับหมู่คณะที่ปฏิบัติธรรมอยู่ บ่อย ๆ จนรู้สึกว่าเป็นคำที่เข้าใจง่าย มีความหมายชัดเจนในตัว แต่เพื่อความมั่นใจว่าที่เราเข้าใจนั้น ถูกต้องจริง ๆ หรือเปล่า จึงทำให้คิดอยากกราบเรียนถามจากหลวงพ่อ ๆ แต่พอจะถามจากท่านโดยตรงแบบซื่อ ๆ ก็เกรงจะถูกเข้าใจว่า อะไรกัน อยู่ใกล้หลวงพ่อ ได้ยินได้ฟังเป็นประจำ ทำไมยังไม่รู้เรื่องเลยหรือ ผมจึงเลี่ยงโดยหาคำตอบจากทางอื่นเสียก่อน ผมถามจากหลวงพี่หลาย ๆ รูป ที่ปฏิบัติธรรมกับหลวงพ่อเป็นประจำ ซึ่งท่านก็ได้เมตตา ให้ความกระจ่างในเรื่องนี้ แต่เป็นเพราะอาจเข้าใจว่าผมคงต้องการคำตอบสำหรับผู้ที่ปฏิบัติธรรม ในขั้นสูงระดับขั้นอุดมศึกษาเช่นเดียวกับท่านก็เป็นได้ คำตอบที่ได้รับจึงมีความลุ่มลึกเป็นพิเศษ ด้วยความที่อยากได้คำจำกัดความเพื่อเป็นแนวทางในการอธิบายให้ผู้เริ่มต้นปฏิบัติธรรม เข้าใจได้ง่าย ๆ ทำให้ผมกลับมาเลือกวิธีที่จะถามจากหลวงพ่อโดยตรง และเพื่อป้องกันความเข้าใจ ว่าผมนี่ไม่เอาถ่าน จึงได้กราบเรียนเพิ่มเติมไปว่า ผมขอคำตอบแบบที่หลวงพ่อตอบให้เด็กอนุบาล อย่างผมฟัง แล้วนักเรียนอนุบาลอย่างผมก็ได้รับคำตอบว่า การเหลาใจก็เหมือนกับการเหลาดินสอ ที่เรา เหลาให้ปลายดินสอแหลม ๆ เพื่อที่เวลาปฏิบัติธรรมจะได้เข้ากลางได้คล่อง ๆ ฟังแล้วทำให้ผมนึกย้อนถึงที่ได้ยินได้ฟังหลวงพ่อสอนธรรมะที่ผ่านมา ไม่ว่าจะสอนผ่านทาง โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันฯ ทางช่อง DMC หรือสอนในวันอาทิตย์ บ่อยครั้งที่หลวงพ่อถามว่าใคร นึกองค์พระ นึกดวงได้บ้าง นึกให้ย่อได้ ขยายได้ นึกให้ใส ใสเป็นแก้ว ใสเป็นเพชรได้ ochrym