การเดินทางเพื่อความมั่นคงในพระพุทธศาสนา : หน้า 83/108

มั่นคงขนาดไหน ๓. จานมีขนาดไหน ๔. ทรงเดินประมาณวันละ ๑ โยชน์ เมื่อครบร ปัญญามีขนาดไหน ๕. ปฏิญาณมีขนาดไหน ๑ โยชน์แล้ว ก็หาที่พัก เราก็เดินรอยตาม รอยบาทของพระองค์ เมื่อได้ที่พักกว้างขวาง พร้อ งรับพระธงคงที่สุดในรณท กในรซมีประมาณ ๑ โยชน์ ก็เลือกเอารรณนั้น ในชีวิตจริง เราต้องทำตามให้ได้ทุก วิธีนะ สำหรับผู้ที่ไม่ให้เริ่มต้นด้วยท่านั่ง ซึ่งจะทำให้มีกำลังใจได้อย่างยืน จากนั้นก็ฝึกในท่านี้ ท่าดิน พระธงก็เดินไปก็ “สัมมาอะระหัง” ไป เป็นการอำนวยการเดิน ธงหลายร้อยโยชน์ก็สมาธิ ในท่าเดิน ซึ่งเมื่อถึงใจจริง ๆ แล้ว ด้วยจำนวนระยะทาง ขนาดนี้ พอที่จะทำให้ประสบผลสำเร็จ พร้อมที่จะเป็นบุพพลกองพัฒนธรรมในภายภาคหน้า นำชาวพุทธทั่วโลกลุ้มลุกคลุกคลีสู่ถิ่นได้ การสูบับกีสราว่ามีออยู่ในใจเรา มาตั้งแตเกิด จำเป็นจะต้องรักษาอารมณ์ให้ดี ในการเดินดูดดังจึงไม่ซ่าไป ไม่เร็วไป เดินเร็วจะเหนื่อยไป เดินช้าจะยาดาจึงมักจะเดินไม่มบ่อเสมอ ก็จะเมอ ยิ่ง คือสิ่งที่ต้องฝึกก็ออ การรักษาอารมณ์ให้ได้เสมอ ดังนั้นจึงกำหนด ชัดลงไปว่า ระยะทางเท่านั้นควรใช้เวลานี้ พระธงก็ปฏิบัติข้อวัตรอยู่ในขณะนี้ ท่านทำหน้าที่พระให้ได้อย่างดีที่สุดแล้ว เพราะว่าทำถูกข้อวัตรปฏิบัติ สิ่งที่ท่านปฏิบัติอยู่ เป็นบ่อเกิดแห่งศรัทธาของญาติโยม ท่านทำให้ ชาวพุทธไม่สิ้นพระเวชและมีศรัทธามากขึ้น ต่างคนก็ต่างใจที่ได้เห็นชาวพุทธรวมตัวกัน ด้วยน่ะพระ: บังเกิดเป็นความภาคภูมิใจที่ ศาสนานพุทธยังมีพระน่าเลื่อมใสมาก อย่างนี้ ถ้าหากพระเราฝึกด้วยแล้วอยู่แต่ในวัด ญาติโยมทางบ้านคงไม่มีโอกาสทราบว่า ใน ขณะนี้ยังมีบุญพลลากของกองทัพธรรมอีก