กำเนิดพรหมสร้างโลกและการเปลี่ยนขั้วอำนาจในระบบมหาวรรณะ  วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน กุมภาพันธ์ พ.ศ.2561 หน้า 86
หน้าที่ 86 / 108

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงกำเนิดของพระพรหมในยุคพรหมนะ โดยเชื่อมโยงความเชื่อเกี่ยวกับเทพเจ้าสูงสุดอย่างพระพรหม พระอินทร์ และการเปลี่ยนแปลงในระบบมหาวรรณะ จากการสร้างโลกและสรรพสิ่งในคัมภีร์พระเวท นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงบทบาทของตรีมูรติที่ตอบคำถามเกี่ยวกับธรรมชาติของการเกิดและการอยู่ร่วมกัน

หัวข้อประเด็น

-กำเนิดพระพรหม
-เทพเจ้าพระอินทร์
-ตรีมูรติ
-ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา
-ความเชื่อในศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อัญเชิญ อ่านอัติติ ข้ออนาคต เรื่อง : พระมหาหงส์คึกคัก ศักดิ์ ฐานิโย, ดร. ย้อนอดีต...ท่องประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา ตอนที่ ๕ : กำเนิดพรหมสร้างโลกและการเปลี่ยนขั้วอำนาจในระบบมหาวรรณะ ยุคพรหมนะ (Brahmana Period : ๓๐๐ - ๑๐๐๐ ปี ก่อนพุทธศักราช) หากยังจำกันได้ ในยุคแรกที่ชนเผ่า “อารยัน” เข้ ามาประครองอินเดีย “อารยัน” มีความเชื่อทางศาสนาที่เชื่อมโยงกับเทพเจ้าสูงสุดและเป็นเทพสงครามอย่าง “พระอินทร์” (Indra) ดังนั้นในคัมภีร์ “ไตรเทพ” ซึ่งเป็นคัมภีร์ในยุคพระเวท จึงไม่เคยปรากฏเทพเจ้าสูงสุดนวมกว่า “พระพรหม” (Brahma) คำว่า “พรหม” เริ่มปรากฏครั้งแรกในคัมภีร์ยุคปลายพระเวทอย่าง “อรรถรวาท” (Atharveda) หรือ “คตปพรมหมนะ” (Satapatha Brahmana) ว่า ๓๐๐ - ๑๐๐๐ ปี ก่อนพุทธศักราช ได้กล่าวถึง “พระพรหม” ว่าเป็นเทพเจ้าสลัดผู้สร้างสรรพสิ่งทั้งหลาย เป็นเทพเจ้าอันอุดม อยู่เหนือเทพเจ้าทั้งปวงที่ปรากฏด้วยรูปภาพ (ไร้รูป) และอยู่เหนือเทวภาวะทั้งปวง ไว้ในบทบาทของ “พระอินทร์” ที่เคยเป็นเทพเจ้าสูงสุด ด้วยเหตุที่ “พระอินทร์” เมาสุรา บ็าง ก็พาแพ้ให้แก่พวกอสูรบาง เมื่อ “พระพรหม” เริ่มเป็นที่ยอมรับแทน “พระอินทร์” แล้ว ได้มีการสร้าง “ต้นนพรหมสร้างโลก” โดยกล่าวว่า ก่อนโลกจะถือกำเนิดนั้นมีสภาวะว่างเปล่า และเมื่อกา เวลาผ่านไป มีการประชุมรวมกันของสภาวะบางอย่างเข้าด้วยกันเป็นกลุ่มก้อนกลมเหมือนไข่ทองคำ และ “พระพรหม” ถืออุทิศนี้ในไททองคำนี้ แล้วบันดาลให้ไข่ทองคำบังออกเป็น ๒ ส่วน ส่วนบนเป็น “เทวโลก” ส่วนล่างเป็น “มนุษโลก” จากนั้นจึงได้สร้างพระอาทิตย์ พระจันทร์ ดวงดาว และธรรมชาติ ต่าง ๆ ตลอดจนสรรพสัตว์ทั้งหลาย “พระพรหม” กลายเป็นเทพเจ้าสูงสุด ผู้ให้กำเนิดสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งปวง แต่ด้วยความที่ “พระพรหม” มีสภาวะอุดมคิด ไร้รูป จึงเป็นการยากที่จะเคารพักการะ ต่อมา จึงได้ถือกำเนิน “พระพรหม ๔ หน้า” เพื่อดูแลตลอดทั้ง ๔ ขั้น แต่ด้วยความที่มีเพียง “ผู้สร้าง” อย่าง “พระพรหม” จึงไม่อาจตอบปัญหาขาติของธรรมชาติบังปรากฏได้ ทำให้นักต่อมาได้กำเนิด “พระวิญญาณ” (Vishnu) เทพเจ้าผู้รักษา และ “พระศิวะ” (Śiva) เทพเจ้าผู้ทำลาย ซึ่งรวมเรียกว่า “ตรีมูรติ” (Trimurti) เพื่ออตอบคำถามธรรมชาติของการเกิดขึ้น ดังอยู่ เสวยสุข และเพื่อไม่ให้ขัดกับหลักการเดิมในเรื่อง “พระพรหม” เป็นผู้กำเนิดฤๅษฎ์สัตว์และสรรพสิ่ง ต่างนั้น “พระพรหม” จึงเป็นผู้ให้กำเนิดทั้ง “พระวิญญาณ” และ “พระศิวะ”
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More