ความทรงจำของครอบครัวในหัวหิน : หน้า 73/166

ครอบครัวของท่านมามีบ้านพักตากอากาศ อ.หัวหิน อยู่ติดทะเลก่อนถึงเขาเต่าเกียน ในวันหยุดราชการ และในช่วงเทศกาลของขวัญปีของท่านดินทอง ท่านก็จะไปพักผ่อนตากอากาศที่บ้านหัวหิน และชวนให้ฉันไปด้วยเสมอ ต่อมาเมื่อฉุด ของท่านครอบครัวแล้ว มาริสรุ่นหลาน ๆ คือ น้องบีบ น้องบีม และน้องปิ่น เปิดเทอมคุณครู ท่านก็วิตกดินฉันผิด ซึ่งเป็นความอึดอัดรึฉันดีไม่อาจสมใจเลย นอกจากนโยบายที่ดินวัน ป่วยต้องผ่าตัดขา เขากับกนตาไปเมียนให้กำลังใจ และยังใช้โทรศัพท์เยี่ยมติดตามอาการด้วยความหวังใจ หลังจากที่ท่านเกษียณอายุราชการและอายุขัยขึ้นแล้ว ท่านไปวัดลดลง แต่งคงใจยอมเป็น ประจำหัวหน้าบ้าน ในระยะหลังไม่สะดวกให้เหมือนในแผนกิจจรรไนทรงเทคโนโลยีโทรศัพท์ เป็นประจำ ท่านเป็นผู้ที่สดมสดใสใจมากมาย เพราะท่านเป็นผู้มีความจำดี เวลาที่ตัวไปเยี่ยมบ้าน ผดเลาะบอกว่า"ใครมาเมื่อไหร่" ผมจะถามว่า"มาจากไหน" ผมถามในท่านทิ้งคำพูดว่ า"นารอจากพระจุลจา ใส่" ซึ่งทำใหฉันฉันใจมาเปิดที่บ้านดีๆ ตอนหลัง ๆ คือท่านพูดว่า มีอายุใกล้อายุ ๘๕ ปี ท่านพูดน้อยลง และใช้เวลานาน โดยเฉพาะช่วงที่ผ่านมาเมื่อท่านไปทำบุญอายุ ๑๐๐ ปี (คือวันที่ ๒๙ มกราคม ๒๕๖๖) เช้าวันจันทร์ที่ ๒๓ มิถุนายน น้องแวะโทรมาบอกฉันว่า "พี่นาถคะ คุณแม่เสียแล้ว" ดินตกใจ และเสียใจมาก เพราะท่านไม่ได้มีอาการเจ็บป่วยใด ๆ เมื่อไปบราบน้ำท่านและก็อบกับผู้ดูแล จึงได้ทราบว่า ตอน ๒๐.00 น. ที่เข้าไปคลิปลูกว่าเท่านั้น คงตอบรับเป็นปกติแต่พ่อไปพลิกอีกครั้งเวลา ประมาณ ๕ นั้น ท่านไม่ตอบใด้ และไม่ confuse แต่คาดว่าจากไปช่วงระหว่างวันที่ ๒ ถึง ๔ ของวันนั้น เป็นการนอนหลับไปชั่วคืน ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและผลพระปฏิบัติธรรม การะทำศิล เจริญสมาธิวนาในชาตินี้นำพาท่านไปสู่สถานที่สูงสุดในสัมภายเทพอุ. ด้วยความเคารพอย่าง นารา โชติกะพูกณะ