การบวชและการถวายไทยธรรมในสมัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 148/166

Here's the extracted text from the image: --- ต่อมา ในสมัยของพระก็อสมัยสมมาสัมพุทธเจ้า พระพุทธจะเป็นวราวลูปครองเรือน กำลังออกไปบรรพชของมาซ่อมแซมบ้านของตน บังอิฐดินผ่านวัดใหญ่ที่เก่าแก่ทรุดโทรมและปักหลักพังจึงคิดว่าการซ่อมเรือนของเรายังต้องรอค่อยได้ แล้วพวกช่างไม้นำข้าวของอุปกรณ์ที่เตรียมไว้สำหรับซ่อมบ้านของตนเองมา ซ่อมวัดแทน และสร้างอาคารสถานที่ต่าง ๆ ถวายวัดด้วย ได้แก่วัดโรง, วัดครุ, โรงฉัน, ที่กฐิน, เรือไฟที่พักกลางคืนและที่พักกลางวัน ห้องสุขา และสถานพยาบาล ทั้งได้จัดเตรียมสำหรับฉันและยายใช้น้ำมันต่าง ๆ ถวายในพระวิสุทธิ์อย่างพร้อมมูล ในชาติสุดท้าย คือในพุทธศตวรรษของพระสมณโคดม พระองค์จะเกิดเป็นกุลบุตร มีสุขภาพแข็งแรงสดชื่น แม้นตอนที่เป็นภาระจะเคยถูกปลัดว่าด้วยใหญ่กลืนเข้าไปทั้งตัวไม่เป็นอันตรายใด ๆ เลย ท่านอาจบวชเมื่ออายุได้ ๙ ปี มีใจบริสุทธิ์ผ่องใส ปฏิบัติธรรมได้สะดวกและบรรลุธรรมได้รวดเร็ว บวชได้เพียง ๑ วันก็สมาธิเป็นพระอรหันต์ และมีอายุยาวต่อมาจนถึงอายุ ๑๗๙ ปี ดลอดชีวิตของการบวชเป็นพระอริย ดังนั้น ท่านบำเพ็ญสมาธิธรรมมุในอธิษฐาน คือ ยืนเดิน นั่ง นอน โดยทำได้อย่างง่าย ๆ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บใด ๆ ทั้งสิ้น นี่คือผลแห่งบุญกุศลจากถวายยารักษาโรคและอุปัฏฐากดูแลพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแมพระกิฬอาพรที่ท่านสั่งสมบำเพ็ญมาพั้งชาตินี้เอง *(สรุปเนื้อหาจาก “พุทธคุณภาพาน” ในญาณกถาภิบาล อนทาน และอรรถกถังกุจิตามกาย เอกนิบาต)* อื่น ๆ ในผลิตภัณฑ์เสรามาทน ในมัคธุวัฏฏ หนักน่าผู้เป็นรักษาของเทวตา ได้กล่าวเอาไว้ถึงการถวายไทยธรรมประกอบ ฯ อันครอบคอละนะ และไม่แยกแยะอนิสส์ ๑๐ ประการของการถวายร้ายโรคแน่พระกิฬอาพรให้อย่างชัดเจน